Hoe Sien Ons Onsself

Droefheid beïnvloed dikwels elke gedeelte van ons lewens. Soms verander dit die manier hoe ons oor onsself dink. Toe ons ons eerste baba verloor het, kon ek (Ashley) wel nog vir God in die noodeenheid aanbid. Met die tweede, hoor ek nog die eggo toe ek my voete gestamp en uitgeroep het: "Neeee!" Met die derde het ek fluisterend gevra: "Seunjie, wat het met jou gebeur?" 

Ek onthou hoe ek met elkeen van hierdie ervarings, my pyn na God geneem het, maar my metodes en emosies het verander. Hoe ek myself sien, het ook met elke verlies verander. Die eerste verlies kon ek effens beter aanvaar, maar na die tweede verlies het ek werklik ontevrede begin raak met my liggaam omdat dit nie my kind beskerm het nie. Mettertyd het ek my bes probeer om God vir my liggaam te dank, maar gedurende daardie tyd was my gebreke byna al wat ek kon sien.

Hoe het jou verlies die manier waarop jy jouself sien, beïnvloed? Het jy gevoel of niemand jou pyn sien nie? Selfs dat God nie jou pyn sien nie? Ons lees in Openbaring 21:4 dat God al die trane van ons oë sal afdroog. Om ons trane te kan afdroog, moet Hy ons sien en ons pyn herken. Dus sien Hy ons.

Hy sien vir jou.

'n Ander vers waaraan ons vasgehou het sê: "Die Here is naby die wat hartseer is. Hy help hulle wat geestelik stukkend is"  (Psalm 34:19 NLV).

Kom ons bid.

Vader, 

Gee my die oë om myself te sien soos U my sien. Ek is soms in die versoeking om negatief oor myself te dink, maar ek het U hulp nodig om my nader aan U te trek. U heel my en U verander my perspektief! Vul my met liefde vir myself.

Amen.