Job 30:20-31

Job het vir die Here gesê: “Here, ek roep na U dat U my moet help, maar U wil nie luister nie. Ek staan voor U, maar U steur U nie aan my nie. U is eintlik baie wreed met my. U val my met mening aan. U laat die wind my optel en die storm my ruk en pluk. Ek weet U wil hê ek moet doodgaan. Dit is tog waarheen alle mense op pad is. “’n Mens sal mos nie die rug draai vir iemand wat in die nood is en om hulp roep nie. Ek het mos gehuil oor mense wat deur swaar tye gegaan het. Ek was ook baie ontsteld omdat die arm mense so swaarkry. Daarom het ek gedink dat dit met my goed sal gaan, maar slegte dinge het met my gebeur. Ek het lig verwag, maar donkerte het op my neergesak. Ek is baie ontsteld. Ek voel heeltyd onrustig. Elke dag is ’n dag van swaarkry. My lewe is donker, dit is nie sonskyn nie. Ek staan oop en bloot voor mense en roep uit dat iemand my tog moet help. Maar my geroep is nie veel meer werd as die gehuil van ’n jakkals of ’n volstruis nie. Die vel oor my hele lyf het swart geword. Ek gloei van die koors. My harp speel hartseer musiek en my fluit speel ’n tranerige lied.”

Gratis leesplanne en oordenkings oor Job 30:20-31