İbrahim (1)

İbrahim Sara’yla evliydi. Sara’nın kızanları hala yoktu. İbrahim babası Terah’la beraber Ur kasabasından Harran kasabasına yerleştiler. Harran’da Terah öldü.

Allah İbrahim’e, “Memleketini, akrabalarını, baba evini terk et, sana göstereceğim memlekete git” dedi. (İbrahim ve Sara’nın kızanları yoktu) “Seni büyük bir halk yapacağım, seni bereketleyip bereket kaynağı yapacağım. Yeryüzündeki bütün halklar senin aracılığınla mubareklenecek” diye söz verdi.

İbrahim Rab’bin sözünü dinleyip yola çıktı. Karısını, yeğeni Lut’u, hizmetçilerini, mallarını alıp Kenan memleketine doğru yola çıktı. Kenan’daki Şekem’e vardı. Orada Rab gene İbrahim’le konuştu.

Rab İbrahime’e görünerek, “Bu toprakları senin soyuna vereceğim” dedi. İbrahim Rab’be kurban kesip yaktı.

İbrahim Harran'ı bıraktıktan sonraki bütün hayatı boyunca çadırlarda yaşadı. Bir yerden başka yere hayvanlarıyla ve mallarla dolaşıyordu.

Harran’da İbrahim’in akrabalarıyla evi vardı. Zenginlik içinde rahat bir hayat yaşıyordu. Ama Rab onu bu durumda çağırdı. İbrahim lazımdı o rahat hayatı ve tanıdığı her şeyi bırakıp yabancı bir memlekete gitsin. Kolay bir şey hiç değildi. O zamanlarda sosyal bir yardım yoktu. Akrabalar biri birine yardım ediyordu. İbrahim akrabalarını bırakıp uzaklaşmalıydı. Rab istedi İbrahim sadece ona güvensin. İbrahim Rab’be iman etti. Rab hoşnut olup bunu doğruluk saydı.

Bazen Rab bizden de zor bir şey isteyebilir. Belki Rab bizi çağıracak O'nun için başka bir memlekete gidelim. Ama başka şey de olabilir. Belki bizi gönderebilir bizden hoşlanmayana ya da bir düşmana gidip Allah’ın sözünü anlatalım. Olabilir etrafımızda olan öbür kişiler gibi değil ama onun yerine doğru işler yapalım. Ya da sevmediğimiz o ev işlerinde eşimize yardımcı olalım. Ne olursa olsun biz Rab’be nasıl cevap vereceğiz? İbrahim gibi, “Evet!” deyip yapacak mıyız yoksa Rab’bimizin çağırısına hayır mı diyeceğiz?