İbrahim (2)

İbrahim’le yeğeni Lut beraber göç ettiler. Bir yerden başka yere dolaşıp hayvanlarını güderdi. Ama ikisinin de hayvanları çoğaldı için beraber yaşamaya toprak yetmedi. Bu yüzden birbirinden ayrıldılar. Lut Sodom ve Gomora adlı kasabaların bol yeşillik olan memleketine gitti.

Ama Sodom’la Gomora’nın krallarının düşmanları vardı. Bir gün savaş oldu. Düşmanlar Sodom ve Gomora’nın bütün malını ve yiyeceğini alıp gittiler. Lut’u ve mallarını da götürdüler.

Savaştan kaçıp kurtulan biri İbrahim’e durumu bildirdi. İbrahim 318 adamları yanına alarak Lut’u ve mallarını alan düşmanları yetişti ve onları savaşta yendi. Memleketten düşmanları kovalayıp aldıkları bütün insanları ve malları geri getirdi.

İbrahim’in dönüşünde Sodom’la Gomora kralları onu karşılamak için çıktı. Aynı zamanda Kudüs’ün kralı da çıktı. Onun adı Melkisedek’ti. Melkisedek Allah’ın kahin'idi. O İbrahim’e ekmekle şarap vererek onu bereketledi. Melkisedek Allah’ı övdü çünkü düşmanları yenilmişti. İbrahim Melkisedek’e savaşta kazandığı her şeyin ondalığını verdi.

Sodom kralı İbrahim’e, “Adamlarımı bana ver, mallar sana kalsın” dedi.

İbrahim Sodom kralına, “Yeri göğü yaratan yüce Rab'bin önünde sana ait hiçbir şey, bir iplik, bir çarık bağı bile almayacağıma yemin ederim” diye karşılık verdi, “Öyle ki, ‘İbrahim'i zengin ettim’ demeyesin. Yalnız, adamlarımın yedikleri dışında.”

İbrahim kendisi için ne zenginlik ne de şan aradı. Savaşın ödüllerini kendisine tutmadı. Tersine ondalığını Rab’be verip yüce Allah’a güvendi. Kendisini alçalttı.

Ya biz, iyi bir şey yaparsak ya da büyük bir iş başarıyla bitirirsek Rab’bimizi mi yoksa kendimizi mi övüyoruz? Kazandığımız her şeyi kendimize mi saklıyoruz? İbrahim gibi biz de Rab’bin payını Rab’be verelim ve yaptıklarımızla Rab’bin şanını koruyalım.