Babil kulesi

Büyük tufandan sonra Allah Nuh’a, “Çoğalıp yeryüzünü doldurun” dedi. Geminin durduğu yerden yaşamak için dünyanın her köşesine dağılıp yerleşmeleri lazımdı. Ama insanlar yine Allah’ın sözünü aldırmadı ve tam tersini yaptılar.

O zamanlarda dünyada olan bütün insanlar aynı dili konuşurdu. Beraber yolculuk edip bugünkü Irak’ın geniş ve düz bir yere vardılar. Birbirlerine, “Gelin tuğla yapıp iyice pişirelim. Bir kasaba kuralım. Göklere erişecek bir kule yapalım ve yeryüzüne dağılmayalım” dediler.

Rab insanların yaptığı kasabayla kuleyi görmek için dünyaya indi. Rab, “Tek bir halk olup aynı dili konuşarak bunu yapmaya başladıklarına göre, istedikleri her şeyi yapabilirler” diye düşündü. Onun için Rab, “Dillerini karıştıralım ki, birbirlerini anlamasınlar” diye karar verdi ve öyle de yaptı.

Böylece Allah kasabayı ve kulenin yapılmasını durdurdu. İnsanları yeryüzünün dört bucağına dağıttı. Bu nedenle kasabaya Babil adı verildi. İsraillilerin dillinde babil (karışıklık) demektir.

Tufan olduysa bile insanlar Allah’ın sözünü dinlemeyi öğrenmediler. Hala O’nun sözünü aldırmıyorlar. Farklı diller duyduğunuz zaman ve insanların birbirini anlamadıklarını gördüğünüzde bu Allah’ın insanlara verdiği bir ceza olduğunu hatırlayın.

Biz o anlaşamamazlığın yerine imanlı kardeşlerimizle Rab İsa'da anlaşabilmeyi bulabiliriz. Ama anlaşabilmek ve birliğin amacı Allah’ın sözünü dinleyip yapmak içindir. Biliyoruz ki Allah’ın sözüne uymamak karışıklık getiriyor. Biz Allah’ın sözünü dinleyip yaparak anlaşmamazlığın yerine selamet getirelim.