100 Günde Kutsal Kitap'ın Asıl MesajıÖrnek

Dünyadaki tüm insanlar, sizin davrandığınız gibi davransalar, herkesin cennete gideceğini iddia edebilir miydiniz? Pavlus’un, ‘’Gerçeği ortaya koyarak kendimizi Tanrı’nın önünde her insanın vicdanına tavsiye ederiz.’’ (2Kor.4:2) derken, yaptığı şey tam da buydu işte. Gittiği her yerde ona karşı gelen, ondan nefret eden; sıkıştırmaya, şaşırtmaya, kovalamaya, yıkmaya devam eden kişiler vardı. Ama Pavlus bu hizmeti Tanrı’nın merhameti ile üstlendiğini bildiği için müjdeyi duyurmaya, yarışı tamamlamaya; ezilmemeye, çaresiz olmamaya, terk edilmediğini bilmeye ve yok olmadığı sürece Rab’bin Söz’ünü yaymaya devam etti. O, Mesih’in dirilişini ölü bedeninle ilan ederek kendisini teslim ediyor, yaşam insanlarda etkin olsun diye ölümü göze alıyordu. ‘’Çünkü görünenler geçicidir, görünmeyenlerse sonsuza dek kalıcıdır.’’ (2Kor.4:18)

Bir gün gelecek ve bizler artık bu bedenlerde yaşamayacağız. Pavlus’un da tabiriyle, ‘’...göz açıp kapayıncaya kadar değiştirileceğiz’’ (1Kor.15:51-52). Tanrı’nın evine, kutsallığına yaraşır varlıklar olacağız. Ama şimdi burada, bu bedenle ve benlikte yaşamaktayız. Bu da biz imanlılar için zordur. Çünkü ruhumuzla Tanrı’nın isteğini yapmayı arzularken, benliğimiz -yani bedenimiz- dünyanın istediklerini arzuluyor (Rom7:14-25). Dayanalım kardeşler! Ruhumuzla, bedenimizle, tüm varlığımızla sadece Rab’bi yüceltmek ve O’nunla olmak isteyeceğimiz güne kadar dayanalım! 

Sadece dayanmakla kalmayalım, Söz’ü yayalım. Böylece, ‘’Bir kimse Mesih’teyse, yeni yaratıktır; eski şeyler geçmiş, her şey yeni olmuştur.’’ (2.Kor5:17) sözü hayata geçer. Bizler bunu, Mesih’in bize duyduğu sevgiden ilham alarak yapmalıyız (2.Kor5:14). 

Sahip olduğumuz bu iman ve imandan doğan umut, Rab’bin lütuf zamanında bizlere verildi. 2000 yıl önce Mesih’in çarmıha gerilip dirilmesi, bugün hala bizi kurtarabilecek tek eylemdir. ‘’Biri herkes için öldü; öyleyse hepsi öldü. Evet, Mesih herkes için öldü. Öyle ki, yaşayanlar artık kendileri için değil, kendileri uğruna ölüp dirilen Mesih için yaşasınlar.’’ (2.Kor5:15) Günahlarımız bizi boğacak dereceye gelmiş olabilir, yapmadığımız; düşünmediğimiz kötülük kalmamış olabilir, Rab’den uzak bir hayatı yıllarca yaşamış olabiliriz; ama Rab’bin Söz’ü diyor ki, ‘’Uygun zaman işte şimdidir, kurtuluş günü işte şimdidir.’’ (2 Kor6:2). Rab’be gelmek için hiçbir zaman geç değildir, hiçbir zaman aklanamayacak kadar günahlı olmayacağız. Çünkü Mesih’in kanı, Rab’bin sevgisi her günahkarı temizleyebilecek kadar güçlüdür. Kurtuluş, Rab’be iman edip tövbe ettiğimiz her an bizimle buluşacak. Çünkü Mesih bunun için ölüp dirildi.                                 Dilara Ağabap

 RAB diyor ki, 

“Gelin, şimdi davamızı görelim. 

Günahlarınız sizi kana boyamış bile olsa 

Kar gibi ak pak olacaksınız. 

Elleriniz kırmız böceği gibi kızıl olsa da 

Yapağı gibi bembeyaz olacak.’’ (Yeşaya 1:18)

Peki bizler bu dünyada Mesih’in örneğini yaşıyor, başka insanları da bu yaşayıca davet ediyor muyuz? 

Ya uygun zamanın şimdi olduğunu biliyor musunuz?