100 Günde Kutsal Kitap'ın Asıl MesajıÖrnek

İsa’yı sorguya çeken Yahudi yetkililer nanenin, dereotunun ve kimyonun ondalığını inceden inceye düşünen kişilerdi (Mat.23:23). Ama günahı olmayan birini ölüme teslim etmenin günahını düşünmemişlerdi. Yüreklerindeki kirliliklerden çok dışsal temizlikleri onlar için daha önemliydi. (Yuh.18:28, Tit.1:15)

İsa’nın sorgusunda yer alanlar yalnızca Yahudi yetkililer değildi. Yahudiye valisi Pilatus, atlı şövalye grubuna dahil yüksek sınıftan bir Roma askeriydi ve İsa’yı o da sorguladı. Her ne kadar Yahudi yetkililer Romalı bir validen medet umsa da aslında aralarının iyi olduğu kesinlikle söylenemezdi. Pilatus birçok kere Yahudiler’i rahatsız edecek kararlar vermiş, hatta bir ayaklanmada onları öldürmekten çekinmemişti (Luk.13:1).

Yahudiler İsa’yı aşağılarken, Pilatus’ta Yahudileri aşağılayarak eline teslim ettikleri kişinin suç yaftasına “Yahudilerin Kralı” yazdırmıştı. Pilatus apaçık Yahudiler’e; ‘işte sizin kralınız, işte benim gücüm, siz Yahudilerin Kralı’nı Romalı bir valiye öldürtüyorsunuz’ mesajını veriyordu. İsa’yı suçsuz bulup halkın önünde ellerini yıkayan Pilatus (Mat.27:24-26) güce olan zaafı yüzünden İsa’nın öldürülmesini onaylaması ve “kral” unvanını alay ederek kullanması nedeniyle yeterince ellerini yıkayamamıştı. Oysa insani zayıflığını kapatmak için sergilediği güç, Tanrı’nın belirlediği bir amaç doğrultusunda Pilatus’a verilmiş bir yetkiydi (Yuh. 19:10-11) Fakat Kutsal Yasa’ya sahip olan İsrail halkıydı ve Yahudi yetkililer bu ölümü Roma’nın üstüne yıkamayacaklardı (El. İş. 3:13-15).

İsa’nın ölüm yolculuğu başlarken, adam öldüren ünlü bir haydudun hayat yolculuğu başlıyordu. Bu akıl almaz bir değiş tokuştu. Günahsıza karşı günahlı, suçsuza karşı suçlu. Tam da Yuhanna’nın söylediği gibi; insanlar ışık yerine karanlığı sevdi. (Yuh.3:19) Sezar’dan başka kralı olmayan Yahudi yetkililer ruhsal bir karanlığın içindeydi. Daha sonra Elçiler’in de pek çok kez tanıklık edeceği gibi, atalarına benzer şekilde Yahudi yetkililer Tanrı’nın Sözlerini reddetmişti ve bu ruhsal karanlık bir miras gibi o güne dek gelmişti.

İsa’nın kıyafetlerinin Romalı askerlerce paylaşılması Mezmur 22:18 ‘in yerine gelmesiydi. Kutsal Yazıları bilmeyenler bile Kutsal Yazılar’daki peygamberliklerin yerine gelmesine vesile oldular.

Doğru ve dindar biri olan Şimon’un söylediği gibi bu olaylar birçoklarının yüreğindeki düşünceleri açığa çıkarmıştı (Luk.2:34-35) ve bugün de açığa çıkarmaya devam etmektedir. İsa, Meryem’i çarmıhtayken teselli eden o sözleri söyledi; “anne, işte oğlun!” Bu bir anne için dayanılması en güç ve acı veren bir andı, her anne evladının ayağına bir taş değmesin diye üzerine titrerken, Meryem İsa’nın ölümünü seyretmek zorunda kalmıştı. Meryem’in Rab’be olan itaati yalnızca İsa’nın doğumda değil, ölümünde de devam etmekteydi.

Tamamlandı! Kutsal Yasa ve peygamberlerin sözleri gerçekleşerek tamamlandı (Mat. 5:17). İsa bu sözü kanını simgeleyen şarabı çarmıhta tattıktan sonra söyledi ve Baba’nın egemenliğinde bizimle birlikte yenisini içene dek bir daha içmeyecekti (Mat.26:26-29). İsa öğrencileriyle son akşam yemeği sofrasında sağladığı paydaşlığı, şimdi çarmıhtaki ölümü ve dirilişiyle tüm dünyaya için bir yaşam sofrası olarak sunmaktadır.                                         Işıl Öçal

Çevrenizde ya da kendinizde, Yahudi yetkililerin ruhsal temizlik ve Pilatus’un doğruluk konusundaki tutumu gibi bir yürek tutumunu görüyor musunuz? Böyle bir tutum sizi veya çevrenizi nasıl etkiler?

Bir açıdan biz de Barabba gibi suçluyduk, günahla lekenlendik. İsa’nın günahlarımız için ölüme teslim edilmesi hayatınızı nasıl etkiliyor?

Yaşam sofrasına yaklaşırken, sadece sofradan yemek mi istiyorsunuz yoksa İsa ile paydaşlığa açık mısınız?