100 Günde Kutsal Kitap'ın Asıl MesajıÖrnek

Tanrı dünyayı bir kere tufanla, bir kere de insanları dağıtarak yargıladı, dünyayı ‘doldurma’ planının gerçekleşmesini kesinleştirmek üzere dünyaya müdahale etti. Ancak bu yargı günahın gücünü kırmadı.

Yaratılış 12:1-3 belki Kutsal Kitap’ta en önemli ayetlerden üçüdür. Tanrı’nın insanı kurtarma planının tohumları burada görülür. Tanrı ulus olacak bir adamı seçer Avram; adı daha sonra İbrahim olacak ve ondan gelen soy İsrail olacaktır. Rab ona bir toprak vaat eder (bu toprak Aden bahçesinin yerine geçer), bu toprak ile bu ulus Tanrı’nın ulusları kutsama araçları olur (günah işlemeden önce Adem’in görevi buydu). Gal. 3:6-8’de Pavlus bu ‘kutsama’yı imanla aklanma olarak tasvir eder. İsrail tek olan Tanrı’nın tanınmasına (Yşa. 43:10-12) ve Tanrı’nın dünyaya verdiği vahye aracı (Rom. 3:1-2) olacaktır.

Avram’ın kendisini korumak için günah işlemesine karşın (12:10-20) Tanrı yine de soy vaadini sürdürür. İnsanların günahı, Tanrı’nın İbrahim’in soyu aracılığıyla ulusları kutsayacağına dair verdiği vaade engel yaratamaz.

İnsanlık kendini kurtaramaz; kurtarma inisiyatifini Tanrı’nın alması gerekir ve insana bu vaatleri verir. İbrahim’le yapılan antlaşma (Yar. 15’te göreceğiz) Tanrı’nın ulusları kurtarmasının, kutsamasının temelidir ve bu kurtarış nihai soyla, Mesih’te, gerçekleşecektir (Gal. 3:16).

Tanrı’nın seçiminin ulusların kurtuluşu uğruna olduğunu duymak size neler düşündürüyor? Tanrı’nın vaat veren olduğunu duyduğunuzda ne düşünüyorsunuz? Tanrı’nın vaatlerinin bazen ancak yıllar sonra gerçekleşmesi (mesela İsa’nın yerine getirdiği vaatler 2000 yıl önce verilmişti!) canımızı nasıl etkiliyor, özellikle Tanrı’nın bizimle ilgili vaatleri söz konusuysa?