100 Günde Kutsal Kitap'ın Asıl MesajıÖrnek

Lut’u kurtardıktan ve ödülü reddettikten sonra Tanrı İbrahim’i ödüllendireceğine ve onun kalkanı olacağına dair söz verir. Bir kere daha soyunun ebedi olacağı vaadini bildirir. İbrahim bu vaade inanır ve böylece salih, yani doğru biri olduğu ilan edilir. Ancak bu bölüme geldiğimizde sanki bu noktada İbrahim’in iman etme konusunda zorlandığını görürüz. İbrahim, evinden başka birinin mirasçı olmasını diler. Tanrı bu dileği reddeder, bir kere daha insanı kurtarma tasarısının kendi inisiyatifine bağlı olduğunu ve kendi kutsaması olduğunu vurgular (soy vaadi zaten bu konuyla ilgilidir; Flp.3:3-11).

Yar. 15:6’daki sözler Yeni Antlaşma’da üç defa tekrarlanır (Gal. 3; Yak. 2. ve Rom. 4). Bu ayet, Habakkuk 2:4’le beraber, kurtuluşun sadece ve sadece İsa’ya iman etmekle olduğunu açıklar. İbrahim bu vaatleri kendi başına gerçekleştiremeyeceğini biliyordu (Rom. 4:4-5; 18-25).

Son sahnede çarpıcı bir ritüel görürüz, anlamı bellidir. Hayvanlar ve kuşlar öldürülür, parçaları karşı karşıya dizilir, aralarında yürüyecek kadar boşluk bırakılır. ‘Alevli meşale’nin ‘yalnızca’ parçaların arasından geçmesi, vaatlerin gerçekleşmesini kesin kılanın sadece Tanrı olduğunu vurgular. Tören bu vaatlerin ‘koşulsuz bir antlaşma’ olduğunu gösterir. Bu antlaşma Tanrı’nın kurtarma tasarısının temelidir (krş. ‘semiz kök’, Rom. 11:17-18).

Sizler daha önce İbrahim’le yapılan antlaşma hakkında neler biliyordunuz? İbrahim sizin imanınız için hangi bakımdan örnektir?