100 Günde Kutsal Kitap'ın Asıl MesajıÖrnek

 Tanrı kendi halkını Siyon Dağı’na getirir. Orada halkıyla yapacağı antlaşmayı açıklar. Bu antlaşmanın ‘özeti’ 19:4-6’dır. Eski Antlaşma’nın en anahtar ayetlerindendir ve Yahve ile İsrail arasındaki ilişkinin temel unsurlarını ortaya koyar. İsrail halkı ‘kutsal’ olursa Tanrı’nın onlara verdiği ‘kahinler krallığı’ görevini üstlenmiş olur, Tanrı’nın ‘öz halkı’ olmaya layık davranırlar. ‘Krallık’, özellikle Yaratılış 1:26-28’de söz edilen ‘insanın egemen oluşu’nu anımsatır. ‘Kâhin’, İsrail’in Yahve ile diğer uluslar arasında ‘arabuluculuk’ görevini anlatır. Onlar ‘kutsal,’ yani dünyadan ayrı ve Tanrı’ya ait yaşarlarsa, başka halkları Tanrı’ya çekeceklerdir (Yas. 4:5-8).

On Buyruk, halkın Tanrı ile ilişkisini ve birbirileriyle ilişkilerini belirler. Putperestlik yasaklanır çünkü Tanrı putlardan farklıdır; belirlenmiş olan bir günde halk çalışmayacaktı, böylece O’na güvendiklerini göstereceklerdi. Ayrıca Tanrı’nın ‘adını’ boş yere kullanmayacaklardı.

Ancak İsrail’i kurtaran bu ‘yasa’ değildi, halk zaten Mısır’dan ve Kızıldeniz’den ‘kurtulmuş’ haldeyken yasayı almıştı. Yasa özellikle ‘kurtulmuş bir ulus’un kutsal bir Tanrı ile nasıl yaşayacağını açıklıyordu. Bu ‘ilke’ Kutsal Kitap boyunca görülür. Kurtuluş sadece ve sadece iman yoluyla gerçekleşir, iyi işlerle, sevapla veya yasanın gereklerini yapmakla kurtuluşun gerçekleşmesi söz konusu değildir (bkz. 2Ko. 3:7-11; Gal. 3:19-4:7 ve Rom. 3:19-20; 7:13-25).                                           Ken Wiest

Sizce en zor buyruk hangisidir ve neden? İsrail’in görevini en azından şimdilik kilise üstlendi. Peki kilise ‘ulusları’ nasıl ve neyle etkiler?