100 Günde Kutsal Kitap'ın Asıl MesajıÖrnek

Güçlü ve yürekli olan Yeşu kendisine değil, Rab’be güvenen biridir. İsraillilerin vaat edilen topraklara girişinde ve mülk edinmelerinde Rab onlara öncülük eder. Halkının önünden gidip, diğer ulusları yok eden ve onları kendi halkına teslim eden Rab’dir. Şeria Irmağı’na önce Tanrı’nın varlığının bulunduğu Antlaşma Sandığı ve onu taşıyan kâhinler girer. Kâhinler suya adım atar atmaz Tanrı mucizevi şekilde ırmağın sularını keser ve sonra tüm halk ırmaktan geçer. Tüm bu geçiş boyunca Antlaşma Sandığı ve sandığı taşıyan kâhinler kurumuş ırmağın içinde kalırlar. Geçiş tamamlandığında onlar da çıkıp tekrar halkın önüne geçerler ve bu sırada ırmak tekrar akmaya başlar. Tanrı bu anı hatırlamaları için İsraillilere kurumuş nehirden her oymak için birer taş almalarını ve dikmelerini emreder. Öyle ki bunun kendi başarıları değil, Rab’bin varlığının işi olduğunu her zaman hatırlasınlar.

Vaat edilen topraklara önce Rab girer ve halkına öncelik eder. Onları başarılı kılan Rab’bin varlığıdır. Kendi güçleriyle o toprakları ele geçiremezler. Çünkü o topraklarda yaşayan haklar İsraillilerden çok daha güçlüdür. İsraillilerin yapmaları gereken Tanrı’ya güvenmeleri ve itaat ederek buyruklarına uygun yaşamalarıdır. İbraniler kitabında, İsraillilerin vaat edilen topraklara girmesi Tanrı’nın huzur diyarına girmesine benzetilir. Vaat edilen topraklar bir şekilde Tanrı’nın huzurun yeryüzündeki gölgesidir. İsa Mesih bizi Tanrı’nın göksel yerlerdeki asıl huzur diyarına sokar. İsa Mesih aracılığıyla kurtuluşa ve yüceliğe kavuşuyoruz. Kendi gücümüzle veya başka hiçbir yolla buna ulaşmamız mümkün değildir. İsa Mesih bizim öncümüzdür. Çarmıhta ölümü ve üçüncü gün dirilişiyle bu yolu açmış, göğe yükselerek bizim için yer hazırlamıştır. İkinci kez bizi almak ve bize vaat ettiği huzur diyarına götürmek için gelecektir. Bu huzur diyarı, İsa Mesih’e iman eden herkese açıktır. Kutladığımız Rab’bin Sofrası bu huzur diyarına gireceğimizin anı taşlarından biridir.                                                                                                       Murat Bağır

Öyleyse hayatımızda Tanrı’nın isteğine aykırı gittiğimiz bir yol var mı?

Hayatımızı yönlendirirken O’nun sözlerine, karakterine, kutsallığına uygun olan yoldan gitmeye mi çalışıyoruz, yoksa Tanrı’nın mı bize uymasını bekliyoruz?