100 Günde Kutsal Kitap'ın Asıl MesajıÖrnek

 Keşke yaratılış yaratıldığı gibi kalsaydı! Kalmadı. Nedeni bellidir. Adem ve Havva Tanrı’nın kendilerine söyledikleri söze karşı isyan ettiklerinde günah ve ölüm dünyaya girdi.

Doğru, bunda yılanın (yılanın kim olduğunu öğrenmek için bkz. Vahiy 12:9) rolü vardı; onların yüreklerine Tanrı’nın iyiliği ve bilgeliği konusunda kuşku saldı. Ayrıca ‘Tanrı gibi olma’ (Tanrı’nın temsilcisi olmak yeterli değilmiş gibi!) arzusu uyandırdı. Meyve, güzelliğinin ve yararının yanı sıra ‘bilgelik kazanmak için çekici’ydi. ‘Bilgelik’ burada sanki ‘Tanrı gibi olma’ ile eşit anlamdadır. Sonuç aslında belliydi. Tanrı’nın onlara önceden dediği gibi, ‘kesinlikle öldüler’. Fiziksel ölüm yıllar sonra dünyaya girdi ama onların ‘utancı ve korkusu’ hemen ortaya çıktı. Tanrı’nın 3:14-19’da açıklanan yargıları, günahın bozacağı ilişkileri anlatır; insanların birbirleriyle ilişkilerini (evlilik dâhil), insanlar ile yaratılış arasındaki ilişkiyi (çalışkanlık daha az ürün meydana getirir) ve Tanrı ile insanlar arasındaki ilişkiyi (3:15’teki ‘düşmanlık,’ -imanlı ile imanlı olmayan ve Tanrı ile insan arasındaki ‘savaşlar’ın- sona kadar devam edeceğini gösterir). Tanrı’nın yılanın ‘başının ezileceği’ne dair verdiği vaat bir kurtarıcıya işaret eder; Tanrı’nın onların utancını (çıplaklığını) örtmesi, kurtuluşun Tanrı’dan bir armağan olduğunu gösterir. Öykünün sonunda insan bahçeden kovulur; insanlar arasında artık Tanrı’ya bir ‘yabancılaşma’ vardır.

Bu bölümden Şeytan’ın saldırıları hakkında ne öğreniyoruz? ‘Giysiler’ dışında Tanrı’nın lütfunu, sevgisini ve merhametini nerede görebiliriz? Hayatınızda ‘utancın ve korku’nun göstergeleri nelerdir?