Nakikita ang Diyos

Mapapalad ang mga malinis ang puso, sapagkat makikita nila ang Diyos. Mateo 5:8

SIMULAN NATIN

Matapos mawalan ng paningin noong sanggol pa lamang dahil sa kapabayaan ng doktor, nakalikha si Fanny J. Crosby ng mahigit 9,000 himno, kabilang na ang “Blessed Assurance,” “Jesus, Keep Me Near the Cross,” at “I Am Thine, O Lord.” Ang malawak na akda ni Crosby ay dulot ng kanyang pambihirang isipan. Ayon sa isa sa kanyang mga katuwang, si Hugh Main, kaya niyang magdikta ng dalawang himno nang sabay, na nagpapalit-palit sa mga linya ng bawat tula at pinapanatiling abala ang dalawang sekretarya.

Ngunit ito ay bahagi lamang ng kanyang ministeryo. Sa loob ng mahigit dalawang dekada, binisita niya ang mga itinuturing na nasa laylayan at mga pinagsamantalahan ng lipunan sa mga rescue mission sa Manhattan. Madalas niyang hikayatin ang kanyang mga tagapakinig sa pamamagitan ng pagpapakita ng katapusan ng buhay, kung saan ang mga mananampalataya ay personal na haharap kay Cristo. Sa paglipas ng mga siglo, inilarawan ng simbahan ang pangakong ito bilang napakagandang pangitain (1 Mga Taga-Corinto 13:12).

DEBOSYONAL NA PANANAW

Sinusuri ng Diyos ang ating mga saloobin, sinisiyasat ang ating mga motibo, at minamasdan ang ating mga pribadong kilos. Ang mga motibo at layunin ng puso ang siyang pinagtutuunan ng kaharian.

MGA OBSERBASYON

Ang problema ay ang makasalanang puso ng mga hindi nakakakilala sa Diyos ay nakatuon sa sarili at malayo sa Diyos. Ito ay nagdudulot ng kasinungalingan at kayabangan, ayon kay Augustine, na nagdudulot ng higit pang pag-iisa at salungatan. Ang puso ang pangunahing problema. Kahit ang ating pinakamatinding pagpapakumbaba at mga pagkakawang-gawa—ang ating paglilingkod sa iba at ang paghahangad ng panlahat na kabutihan—ay hindi maiiwasang maging pagkakataon para sa kayabangan. Ang ating mga pagkukunwari tungo sa kalinisan ay madalas na nagtatago ng isang lihim na kasalanan.

Habang nakikipag-usap sa Diyos, sinabi ni Augustine: “Ginawa Mo kami para sa Iyo, at ang aming puso ay hindi matahimik hangga’t hindi ito nagpapahinga sa Iyo.” Ginamit niya ang isahang “puso” at hindi ang maramihang “mga puso,” na nagpapahiwatig na ang sangkatauhan ay mayroong isang karaniwang puso at kaya isang karaniwang pangangailangan—upang ang ating pagkagutom ay mapuno ng nakalilinis na presensya ng Diyos. Ito mismo ang layunin ng Banal na Espiritu sa pamamagitan ng Banal na Kasulatan, isang pagbabago na sumisira sa ating walang katapusang pagkalito.

Ang karanasang ito—ang pagkilos mula sa pagkabulag tungo sa espirituwal na paningin—ay ang daan ng kaligtasan. Sa pakikipag-usap sa kanyang kongregasyon sa Hippo, nangaral si Augustine, "Ang buong gawain natin sa buhay na ito ay ibalik sa kalusugan ang mata ng puso kung saan makikita nito ang Diyos." Ito ay isang pagkakitang higit sa paningin. Ito ay ang pangitain ng Diyos.

Ang Mga Mapapalad na ito ay malugod na nagpapaalala sa atin na ang tampulan ng ating paningin ay hindi maiiwasang kaugnay ng tampulan ng ating puso. Ang kasalanan at ang pagtingin sa Diyos ay hindi magkasama. Tayo na tumingin sa Isa na ibinangon para sa ating pagpapawalang-sala ay hindi iniligtas upang magpatuloy sa buhay ng kasalanan. Sa halip, tayo ay iniligtas mula sa kasalanan patungo sa bagong buhay, isang unti-unti at magulong proseso (mula sa ating pananaw) na lalong pinahahalagahan si Cristo kaysa sa mga walang kuwentang bagay na nakakabighani sa atin.

Ang mga naghahanap ng kalinisan ay naghahanap din ng Panginoon, at tulad ng isang nauuhaw na tao sa disyerto, matatagpuan nila pareho at mapapalakas ang kanilang uhaw magpakailanman. Nasaan ang iyong puso?