Maging mga Kamay At mga PaaHalimbawa

Ang Dahilan ng Iyong Pag-asa

Ang aking likas na pag-unlad sa paglilingkod bilang mga kamay at paa ni Jesus ay may kasamang ilang maaagang “paglalakad-lakad” sa Cristianismo—na may kasamang aso. Simula noong ako ay labing pitong taong gulang, lalabas akong naka-wheelchair upang palakarin ang aming aso at makipag-usap sa halos lahat ng nakakasalubong ko. Hindi ko alam kung dahil cute ang aso namin, si Seth (isang Jack Russell King Charles Cavalier mix terrier), o dahil lang sa akin, pero parang laging maraming taong magsasalita o makikipag-usap habang naglalakad sa tabi namin.

Pinag-uusapan namin ang tungkol sa aso, at kung hindi pa kami nagkita dati, madalas silang nagtatanong kung paano ako nawalan ng mga paa. Kapag ibinahagi ko ang aking kuwento, naiintriga sila o naantig. Ang mga pag-uusap na ito kung minsan ay humahantong sa mga talakayan tungkol sa pananampalataya. Minsan iniisip nila kung paano ako magkakaroon ng ganoong positibong saloobin, at sasabihin ko sa kanila na naniniwala ako na nilikha ako ng Diyos para sa isang layunin at inilalagay ko ang aking pananampalataya doon.

Ang paglalakad sa paligid, pagbabahagi ng aking aso, si Seth, at pananampalataya ang naging tunay kong hilig. Aalis ako ng bahay kasama si Seth at hindi na makapaghintay na makita kung sino ang darating. Pagkaraan ng ilang sandali, nag-aalok akong ibahagi ang aking kuwento at mga paniniwala kahit saan ako pumunta. Wala akong natatandaang tinanggihan ng sinuman, kahit na ang ilan ay malamang na lumihis nang makita nila akong paparating.

Sinubukan kong hindi maging masyadong matigas o mapilit. Itatanong ko kung kumusta na sila, at pagkatapos ng ilang minutong pag-uusap, maaari kong sabihin, “May gusto ka bang ipagdasal ko para sa iyo?” Karamihan sa mga tao ay pinahahalagahan ang alok. Sino ang hindi laging nangangailangan ng panalangin, para sa kanilang sarili o sa isang taong pinapahalagahan nila? Para itong inaalok ng isang sorpresang regalo ng isang estranghero, at mas mabuti pa ito kaysa manalo sa lotto dahil ang premyo ng panalangin ay walang hanggan!

Bilang mga Cristiano, dapat tayong maging alerto at handang ibahagi ang ating pananampalataya. Sa kabutihang palad, mayroon akong isang pares ng mga daliri sa paa, kaya hindi iyon problema! Ang pinakadakilang paraan upang ipakita ang ating pananampalataya ay ang mamuhay araw-araw nang may lakas, kapayapaan, pagmamahal, at kagalakan—kahit sa gitna ng pagsubok.

Kailan ka nasasabik na magbahagi ng mabuting balita sa ibang tao? Anong mga kaloob ang ibinigay sa iyo ng Diyos para sabihin sa iba ang tungkol sa Kanya?