Le të lexojmë BiblënShembull

1 i Samuelit 26:7, 11

Kështu Davidi dhe Abishai arritën natën te këta njerëz; dhe ja që Sauli rrinte shtrirë i përgjumur në kampin e qerreve, me shtizën e tij të ngulur në tokë, nga ana e kokës, kurse Abneri dhe njerëzit e tij po flinin rreth tij.

ZOTI më ruajttë që të mos e shtyj dorën kundër të vajosurit të ZOTIT! Tani, të lutem merre shtizën që është pranë kokës së tij dhe enën e ujit dhe të ikim».

Davidi dhe mbreti Saul

Ishte natë. Dy burra po zvarriteshin mbi male. Ata ishin Davidi dhe Abishai. Me shumë qetësi ata erdhën pranë ushtarëve të mbretit Saul. Ata ishin në gjumë. Davidi dhe Abishai u zvarritën pak më tej. Po pastaj? Ata u gjendën pranë mbretit Saul. Kujdes! Mbreti Saul dëshironte ta vriste Davidin, apo jo? Abishai tha: “Tani David, tani mund ta vrasësh mbretin Saul”. “Jo”, tha Davidi, “Unë nuk mund ta bëj këtë. Perëndia e ka vajosur Saulin si mbret. Nuk më lejohet ta vras.” Çfarë bëri Davidi më pas? Ai kapi shtizën e mbretit Saul dhe shishen e tij të ujit dhe i mori me vete. Pak minuta më pas të dy po largoheshin përvjedhurazi përsëri. Askush nuk ipikasi.