Kur Dështon Besimi: 10 Ditë në Gjetjen e Zotit në Hijen e DyshimitShembull

Vajtimi është klithma e një zemre që është e copëtuar, e papërpunuar dhe kryesisht e pashëruar. Ajo vështron vuajtjet, mavijohet nga skajet e saj të rreckosura, lëkundet, qan dhe thërret për drejtësi. Vajtimi u reziston përgjigjeve të cekëta, të paketuara dhe të thjeshtuara. Kërkon autenticitet të ashpër dhe nuk ka frikë nga pyetjet pa përgjigje.

Vajtimi është kënga e shpirtit dyshues.

Ne jetojmë në një epokë, megjithatë, kur vajtimi ka rënë në kohë të vështira. Ne nuk dimë si ta trajtojmë pikëllimin. Ne preferojmë mohimin. Ne jemi kombi më i mjekuar ndonjëherë. Imazhet dhe historitë e vuajtjeve na shqetësojnë. Ne jemi të mpirë nga argëtimi dhe shpërqendrimet e dixhitalizuara. Ne jemi të dehur nga rehatia. Dhe pastaj, kur ankthi hap pyetje të dhunshme për Zotin dhe jetën, ne e shtypim dhe e fshehim atë. Por kjo mund të funksionojë vetëm për një kohë të gjatë. Ashtu si një lumë në brigjet e tij, ne mund të mohojmë ose të përpiqemi të frenojmë përmbytjen e afërt ose të mësojmë se si të jetojmë në ujëra më të thella.

Shkrimi është i mbushur me histori të burrave dhe grave që bënë pikërisht këtë. Ata panë se çfarë po ndodhte rreth tyre, emërtuan padrejtësinë dhe thirrën që Zoti të shpjegonte veten. Davidi bërtiti: "Deri kur, Zot?" (Psalmi 13:1). Jeremia, i pushtuar nga shtypja që pa, iu lut Perëndisë që të ndërhynte. Puna e dëshpëruar. Jakobi mundi. Moisiu sfidoi. Abrahami dyshoi. Maria pyeti. Jezusi qau.

Vajtimi nuk është antiteza e besimit; është se si duket besimi kur i afrohet pikëllimit. Sa më me pasion të besojmë në mirësinë e Perëndisë, aq më me pasion protestojmë kur mirësia e tij errësohet.

Kjo është arsyeja pse Jezusi qau te varri i mikut të tij.

Është në rregull t'i japim zë vetmisë sonë. Është në rregull të bërtasim ankesat tona. Është në rregull të jesh i zemëruar.

Është në rregull të mos i kesh të gjitha përgjigjet.

Perëndia ende vrapon drejt nesh, na përqafon dhe qan me ne atje. Dhe pastaj, përmes lotëve, vërejmë se ai që qan ka duar të plagosura. Trupi i tij është i thyer. Fytyra e tij u shpërfytyrua.

Ne e kuptojmë se edhe ai ka vuajtur.