Известные библейские стихи из Marcus 4

Поделиться

Dhùisg esan, 's chuir e casg air a' ghaoith, 's thuirt e ris na tuinn, “Bithibh sàmhach, 's bithibh aig fois.” Shìolaidh a' ghaoth, 's thàinig fèath mhòr. Thuirt e riusan, “Carson a tha a leithid a dh'eagal oirbh? An e nach eil sibh fhathast a' creidsinn?”

Thàinig fìor eagal orra an‑uairsin, 's thuirt iad ri cach-a‑chèile, “Dè an seòrsa duine a tha seo, nuair a tha a' ghaoth 's na tuinn fhèin a' toirt feairt air?”

Bha Iosa na chadal san deireadh 's a cheann air cluasaig. Thug iad air dùsgadh, 's thuirt iad ris, “A Mhaighistir, a bheil thu coma gu bheil sinn gu bhith bàithte?”

Thuirt e, “Thoiribh an aire dha na tha sibh a' cluinntinn. 'Sann a‑rèir an tomhais a bhios sibh a' cleachdadh a bheir Dia dhuibh fèin, agus tuilleadh a bharrachd air a sin.

Thuirt e, “Seo mar a tha rìoghachd Dhè. Tha i mar gun sgapadh fear sìol air an talamh, 's fhad 's a bhios esan a' cadal san oidhche 's ag èirigh san là, tha an sìol a' beothachadh 's a' fàs, 's gun fhios aige ciamar.

Ma tha sibh toileach èisdeachd, èisdibh.”