Een gewonde redder

Een moeder kan vaak de stem van haar eigen kind feilloos in het geluid van een druk schoolplein onderscheiden. Aan de tred hoor je op het kantoor wie eraan komt. Je kan mensen herkennen aan van alles, maar soms vooral dat ene subtiele. 

Waar je Jezus aan kan herkennen? Dat dat voor niemand hetzelfde is, blijkt wel uit de ontmoetingen van Jezus nadat hij het graf heeft verlaten. 

Een goede vriendin van Jezus, Maria van Magdala, huilde overmand door verdriet in de graftuin, toen ze ontdekte dat het graf open was en het lichaam van Jezus was verdwenen. Jezus zei tegen haar: ‘Maria!’ Daarin herkende ze hem. Aan zijn stem die haar naam zegt. 

Twee vrienden hadden ontnuchterd Jeruzalem achter zich gelaten en waren op weg naar hun thuis in Emmaus, zo'n 11 kilometer lopen. Een vreemdeling was het gesprek met hen aangegaan naar aanleiding van alle gebeurtenissen in de hoofdstad met ene Jezus. Als ze ‘s avonds samen aan tafel zitten en Jezus het brood pakt en breekt, ziet Kleopas het pas. Hij herkent Jezus in het breken van het brood.

En Tomas? Hij herkent Jezus aan zijn wonden. De wonden in zijn handen en in zijn zij. Het is opvallend dat de enige plek waarin Jezus expliciet God wordt genoemd in de Bijbel de plek is waarin zijn wonden zijn aangeraakt. Dat is veelzeggend als het gaat om het Jezus geloof. God is hier niet te herkennen aan spierballentaal, in grootse en bombastische gebeurtenissen, maar God is hier te herkennen aan verwonding en lijden.