Ku Tobie, Boże mójPrzykład

Nurtujące pytanie

Odpowiedź Piotra na to nurtujące pytanie jest zgoła odmienna od czystej zuchwałości zademonstrowanej zaledwie kilka dni przed tym, jak deklarował: “Choćby przyszło mi wraz z Tobą umrzeć ... na pewno się Ciebie nie wyprę!” (Ewangelia Mateusza 26:35; zob. także wersety 33–34). Nasza naturalna osobowość czy jaźń odważnie wyraża i deklaruje swoje uczucia. Jednak prawdziwa miłość, ukryta w wewnętrznej duchowej jaźni, ujawnia się tylko przez doświadczanie ran wynikających z tego pytania Jezusa Chrystusa. Piotr kochał Jezusa w naturalny sposób, w jaki człowiek kocha innego dobrego człowieka. To jednak tylko miłość emocjonalna. Może sięgać głęboko w naturalną jaźń, jednak nie przenika do naszego ducha. Prawdziwa miłość nie poprzestaje na samej deklaracji. Jezus powiedział: “Do każdego, kto Mnie wyzna wobec ludzi [to znaczy wyzna swą miłość przez wszystko co robi, nie tylko słowami], Syn Człowieczy przyzna się wobec aniołów Bożych” (Ewangelia Łukasza 12:8).

Jeśli nie doświadczamy zranień w obliczu kłamstw na swój temat, to znaczy, że hamujemy działanie Bożego Słowa w naszym życiu. Za Bożym Słowem idzie zranienie i to większe niż wynikające z grzechu, bo grzech przytępia nasze zmysły. Jednak to pytanie Pana zaostrza naszą wrażliwość aż zranienie, wywołane przez Jezusa, stanie się najbardziej wyczerpującym bólem, jaki można sobie wyobrazić. Boli nie tylko na poziomie naturalnym, ale głębiej, na poziomie duchowym. “Gdyż Słowo Boże jest żywe i skuteczne . . . Przenika ono aż do rozdzielenia duszy i ducha . . .” — do punktu, w którym nie ostanie się już żadne kłamstwo (List do Hebrajczyków 4:12). Kiedy Pan zadaje nam to pytanie, nie da się pomyśleć i odpowiedzieć właściwie, bo gdy Pan zwraca się bezpośrednio do nas, ból jest zbyt intensywny. Powoduje tak ogromne zranienie, że każda z dziedzin naszego życia, wychodząca poza linię Jego woli, może wzbudzać ból. Nie ma żadnej pomyłki w odczuwaniu bólu Bożego Słowa przez Jego dzieci, jednak ten moment, w którym ból jest odczuwany, jest dokładnie tym momentem, w którym Bóg objawia nam prawdę.

O Panie, rozwiej wszelką mgłę tego poranka. Zabłyśnij jasno, mocno i ożywczo.