Podróż przez Ewangelię według św. Łukasza i Dzieje ApostolskiePrzykład

Po przeczytaniu proklamacji Jezusa o Jego odwróconym Królestwie, możemy zacząć wątpić w potęgę Króla, który nastawia drugi policzek. Łaska Jezusa nie jest jednak słabością. Czytając dalej dostrzegamy, że Chrystus Król ma nawet moc wskrzeszania zmarłych. 

Wielu ludzi, którzy słuchają Jezusa i widzą dokonywane przez Niego niesamowite cuda, zdaje sobie sprawę, że działa On z mocą Boga. Jan Chrzciciel nie może jednak tego wszystkiego zobaczyć i usłyszeć, gdyż przebywa w więzieniu. Zaczyna się więc zastanawiać, czy Jezus naprawdę jest Tym, za kogo Go uważa. Jezus odsyła więc uczniów Jana z wiadomością do niego, w której znowu cytuje proroka Izajasza: „ubodzy słyszą dobrą nowinę”. Jan wie, że te słowa odnoszą się do zapowiadanego Mesjasza. Wie także, że kolejne wersety zwoju Izajasza zapowiadają, iż Mesjasz będzie głosił „jeńcom wyzwolenie”, dlaczego więc Jan nadal przebywa w niewoli? Czy Jezus o nim zapomniał? Jezus jest świadomy w jakim położeniu jest Jan, dodaje więc obietnicę: „Szczęśliwy też będzie ten, kto się do Mnie nie zrazi”. 

Wielu jednak nie chce przyjąć tego błogosławieństwa i ma pretensje do Jezusa. Dotyczy to zwłaszcza przywódców religijnych. Nie rozumieją łaskawości Jezusa wobec outsiderów, którzy zrujnowali swoje życie. Jezus jednak wie, jak im pomóc, gdy się do Niego zwrócą. Łukasz pisze między innymi o kobiecie, która podczas uczty obmywa stopy Jezusa łzami wdzięczności, a On odpuszcza jej liczne grzechy. I jest gotów zrobić to samo dla nas, gdy do Niego przyjdziemy. 

To właśnie odwrócone Królestwo: całkowite postawienie na głowie obowiązującego porządku. Moglibyśmy przypuszczać, że nasze błędy sprawią, że Król będzie dla nas niedostępny. Jednak Jezus nie jest taki, jak inni królowie. Jest pełen łaski i przystępny — nawet śmierć i mury więzienia nie mogą oddzielić Jego ludu od miłości, którą ich obdarza.