Bohaterowie Wielkanocy: Szymon PiotrPrzykład

Dużo myślę o tych prostych słowach, które Andrzej wypowiedział tego dnia. "Znaleźliśmy Go". Myślę o moim własnym ojcu, który usłyszał te słowa od mojej ciotki, oglądającej przemawiającego w telewizji ewangelistę, Billy'ego Grahama. Mój ojciec poszedł tą drogą w 1971 roku w Chicago i zmienił trajektorię swojej niespokojnej rodziny. Jestem tu dzisiaj, piszę o Wielkanocy, bo mój ojciec usłyszał te słowa i wypowiedział je do młodej Żydówki, która miała zostać jego żoną, matką, która pewnego dnia miała powiedzieć swojemu synowi: "Znaleźliśmy Go". 

Jan głosił. Andrzej słuchał. Jan wskazał na Jezusa. Andrzej znalazł. W ten sposób ewangelia dociera do ciebie i dociera do mnie. Bóg przysyła nam kogoś: głos w radiu, wyrzucony traktat, wytrwałego przyjaciela. 

Szymon tego nie wiedział, ale historia jego życia została napisana, zanim się urodził. Zaczęła się wiele kilometrów dalej, w malutkim Betlejem, trzydzieści lat wcześniej, kiedy zubożały cieśla i jego żona zaczęli walić w drzwi gospody, błagając o miejsce na poród. Historia Szymona zaczęła się, gdy Elżbieta, żona starzejącego się kapłana imieniem Zachariasz, w cudowny sposób poczęła i urodziła dziecko, które miało stać się prorokiem. Jezus, Jan Chrzciciel i Szymon spotkali się nie przez przypadek czy los, ale przez cichy palec Boga. Nadchodziła pełnia czasu, która dotknęła niczego niespodziewającego się młodego rybaka. 

I właśnie w dniu, w którym Szymon z pewnym oporem podążył za bratem, przedsiębiorca rybak stał się, według słów Jezusa, Piotrem — co oznacza "skałę” (Mt 16:18). Tak, ten, którego trzeba było zaciągnąć do Jezusa, stanie się filarem Bożego ruchu nowego stworzenia na świecie, zostanie zapisany w historii zbawienia jako jeden z dwunastu Apostołów i napisze dwa listy, które staną się częścią Pisma Świętego. 

Najbliżsi towarzysze Jezusa, którym powierzono zadanie założenia kościoła, nie zostali wybrani z najlepszych szkół rabinicznych ani spośród uczonych wykształconych w Piśmie lub wysoko urodzonych na dworze Heroda, ale zostali wyrwani, jak wielu przywódców Izraela, z szeregów pospolitych ludzi. Wydaje się, że Królestwo Boże wędruje z dala od miejsc mocy i kieruje się ku niepozornym, niedostrzeganym, niewykwalifikowanym. Cieśla Król, urodzony w ubóstwie z dala od elit, szuka swoich naśladowców wśród tych, których świat nie dostrzega.