Bohaterowie Wielkanocy: Szymon PiotrPrzykład

Po posiłku paschalnym Jezus poprosił Piotra, Jakuba i Jana, aby dołączyli do Niego w Ogrodzie Getsemane, do którego Jezus udał się na modlitwę. Poprosił ich, aby czekali na Niego i modlili się o tak późnej porze. Byli zmęczeni. Było bardzo późno. Wyobraź sobie, jak huśtawka ostatnich kilku dni musiała odbić się na Piotrze. Prawdopodobnie nadal próbował przetworzyć oszałamiającą wymianę zdań z Judaszem. Przyjaciel, któremu ufał, który był u ich boku przez trzy lata, który zrezygnował ze wszystkiego, teraz miał sprzedać Jezusa. Nie mógł w to uwierzyć. Więc Piotr zasnął, ale obudził go widok bladego, zmęczonego Jezusa, łzy i krew spływające po Jego twarzy. Jego słowa przeszyły duszę Piotra: "Czy nie mogłeś się modlić i czuwać?". 

A potem wszystko stało się tak nagle. Żołnierze wmaszerowujący do ciemnego ogrodu. Pochodnie i miecze. I... Judasz, ich przyjaciel, po raz ostatni obejmujący Jezusa w chorej demonstracji. Pocałunek zdrady. Piotr był wściekły, adrenalina płynęła. Jego świat wirował. Jego życie się rozpadało. To było niesprawiedliwe. Tak niesprawiedliwe. Bardzo złe. Dlatego niezdarnie wydobył miecz i uderzył sługę arcykapłana. Jezus nie przyjął obrony Piotra, a zamiast tego uzdrowił ucho swojego wroga. 

Uczniowie rozproszyli się, jak nam powiedziano w Ewangeliach Mateusza 25 i Marka 14. Ale Piotr i Jan zwlekali, korzystając ze znajomości Jana, dostali się na dziedziniec, gdzie w domu Ananiasza odbywał się tajny i nielegalny proces Jezusa. Czy Piotr powinien był odejść? Co innego mógł zrobić? Musiał znaleźć sposób, by być blisko Jezusa, aby Go chronić, walczyć o Niego, pokazać swoją lojalność.