Bohaterowie Wielkanocy: Szymon PiotrPrzykład

Wydaje się, że w pierwszym spotkaniu Jezusa i Piotra pośredniczył brat Szymona, Andrzej. Zaintrygował go inny wędrowny nauczyciel, zbuntowany prorok imieniem Jan. Niektórzy nazywali go "chrzcicielem” z powodu jego kontrowersyjnej praktyki wzywania Żydów na nowy poziom pokuty i oczyszczenia, wykraczający poza skostniałe rytuały. Jan był inny niż stateczni rabini w synagodze. Ten koczownik o dzikich oczach głosił, że Królestwo Niebieskie jest blisko i wzywał Bożych ludzi do przygotowania się. Podczas gdy wielu zlekceważyło przesłanie Jana, Andrzej słuchał. A słowa trafiały prosto do jego serca. Jan nie mówił o sobie, ale o kimś, kogo Bóg posłał z wiejadłem oddzielającym prawdziwych wierzących od pozorantów. 

Galilejczycy byli gotowi na przesłanie o nadchodzącym Królestwie Bożym, zwłaszcza w czasie, gdy Izrael bardzo mocno odczuwał ciężar poddaństwa. Nadzieję na lepszą przyszłość przyćmiło wyczuwalne poczucie rozpaczy, cynizm zahartowany miażdżącymi rządami Rzymu i nieudane rewolucje. Za swojego życia Galilejczycy zostali zmasakrowani w paskudnej konfrontacji z namiestnikiem Judei, Poncjuszem Piłatem. 

A jednak Andrzej uważnie słuchał owego dnia, podczas podróży do Jerozolimy z Janem, kiedy prorok wskazał na innego Galilejczyka, syna Józefa, i oświadczył o Jezusie: "Oto Baranek Boży, który bierze na siebie grzech świata”. Andrzej udał się do miejsca, w którym przebywał Jezus i został urzeczony nauką Mistrza. Wrócił więc do Kafarnaum, pobiegł do swego brata Szymona i namawiał go, żeby sam sprawdził tego Jezusa. 

Nieomal możesz wyobrazić sobie tę scenę, prawda? Widzę, jak krzyczy bez tchu i łapie Szymona za szatę rybacką. To jest ten! Wiem, że to brzmi niedorzecznie. Ale zaufaj mi, musisz przyjść, usłyszeć Go i zobaczyć. Nigdy czegoś takiego nie widziałem. 

Mesjasz, namaszczony, miało wiele znaczeń; a chociaż obaj bracia byli zaznajomieni z Torą, to jednak nie byli uczonymi, którzy zagłębiali się w pisma. A jednak, w przeciwieństwie do tych, którzy to robili, wiedzieli wystarczająco dużo, by pójść za Nim. Nie rozumieli i nie byli nawet w stanie zrozumieć, że Chrystus nie zaatakuje i nie podbije wrogów Izraela. Nie widzieli niesprawiedliwego procesu, krwawego krzyża i zesłania Ducha. Ale wiedzieli wystarczająco dużo, by za Nim pójść.