O, ja biedny! Przykład

Odpuść 

To, że mi czasem samej siebie szkoda wynika z tego, że ktoś powiedział albo zrobił coś takiego, co zawiodło moje oczekiwania lub zraniło moje uczucia. 

Kiedy tylko w mojej głowie zaczynają krążyć myśli w rodzaju „o, ja biedna” lub „jak oni mogli?”, nieodmiennie pochłania mnie mój własny świat i to, co się w nim dzieje. Staję się centrum mojej własnej uwagi, gwiazdą w przedstawieniu o mojej żałosności. Przestaję myśleć o kimkolwiek poza mną samą. Kiedy decyduję się na użalanie nad sobą, podnoszę własne znaczenie w swoich oczach. 

List do Rzymian 12:3 omawia tę kwestię: Mówię bowiem każdemu z was, na mocy danej mi łaski, aby nie miał o sobie mniemania wyższego, niż należy…

Gdy zezwalam, by życiowe zranienia i niesprawiedliwości zaczęły dyrygować moimi uczuciami, mam o sobie zbyt wysokie mniemanie. Użalanie się nad sobą może prowadzić do goryczy i szybko przesłonić owoc Ducha Świętego, które winien w życiu dominować.

Kiedy więc dopada mnie myślenie „o, ja biedna”, zadaję sobie pytanie: „Czy jest ktoś, komu powinnam przebaczyć?”. Tak, życie potrafi zadać ból i namieszać, ale nie pozwolę, by takie momenty decydowały o tym, kim jestem. Wstanę i zostawię to za sobą. Najszybszym sposobem uczynienia tego w moim przypadku okazało się przebaczenie i po prostu odpuszczenie. 

W Ewangelii Marka 11:25 czytamy: A gdy stoicie i zanosicie modlitwy, odpuszczajcie (zostawcie, puśćcie), jeśli macie coś przeciwko komu, aby i Ojciec wasz, który jest w niebie, odpuścił wam wasze przewinienia (BW). Ten werset mówi sam za siebie. 

Podjęłam decyzję, że nie jestem kruchym stworzeniem potrzebującym troski i zamartwiania się. Jestem dorosła i mogę stawić opór spadającym na mnie razom. Jestem tą, która przebacza! Szybko i łatwo! Zanurzę się w Słowie, wyprostuję, uniosę do góry głowę, z całą determinacją zostawię przeszłość za sobą i pójdę naprzód. Dołączysz?