O, ja biedny! Przykład

 Rozpoznaj to

Jak w obliczu niesprzyjających okoliczności wznieść się ponad użalanie się nad sobą i wejść w wiarę? Oto pierwszy krok: rozpoznaj to. 

Użalanie się nad sobą jest podstępne. Potrafi wśliznąć się do umysłu (i już tam zostać!), zanim zdążę się zorientować, że się nad sobą użalam. Czy rozpoznajesz u siebie takie myśli?

· Nikomu na mnie nie zależy, nikt mnie nie rozumie.

· To nie działa (wariacja: Dlaczego to zawsze działa u innych, a u mnie nie?).

· Dlaczego nikt mi nie pomoże? 

· Dlaczego Bóg wymaga ode mnie więcej niż od innych?

· Tak mi ciężko! (wariacja: Nikomu nie jest tak ciężko jak mnie).

· Robię tyle dla innych, a dla mnie nikt nigdy nic nie robi.

· Byłoby lepiej, gdybym umarła.

· Nie umiem niczego zrobić dobrze. 

· Zrobiłem wszystko, co mogłem, ale to na nic się nie zdało.

· Nienawidzę swojego życia! Wszystko jest nie tak; nic nie jest jak trzeba. 

· Mam dość. 

· Już więcej nie zniosę. 

Smutna ta lista, prawda? Ale wiedz jedno: każdy miewa takie myśli. Witaj w klubie – ludzie tak mają. Jednak ci, którzy w życiu są zwycięzcami, nie rozpamiętują tych kwestii. Nie mogę też przezwyciężyć tych myśli, jeśli ich najpierw nie rozpoznam! Jeśli pozostawię je w głowie samopas, to przekształcą się w warownie. 

Na szczęście Bóg mówi, że mam broń do burzenia warowni: „… Niszcząc zamysły i wszelką wyniosłość, która podnosi się przeciw poznaniu Boga i zniewalając każdą myśl do posłuszeństwa Chrystusowi” (2 Koryntian 10:5).