O, ja biedny! Przykład

Przestań się na sobą użalać

Jeśli żyjesz dłużej niż 15 minut, to zapewne przeżyłeś już coś okropnego. Może to dzieje się właśnie teraz.  

Przykro mi. Wolałabym, żeby złe rzeczy się nie zdarzały i żeby nie przytrafiały się tobie. Jakaś część mnie chciałaby cię owinąć watą, zabezpieczyć folią bąbelkową i tak opatulonego ukryć w schowku, żeby nic już nie mogło cię zranić.

Ale poważnie – co to by było za życie? 

Nie, tak długo, jak długo będziesz żyć na tej planecie, tak długo będą ci się przydarzać kłopoty, wyboje i siniaki. Nawet Jezus powiedział: „Na świecie będziecie doświadczać ucisku…” (Jana 16:33). Wiedział, że staniesz twarzą w twarz z trudnymi okolicznościami – żadna Go nie zaskoczy. Na szczęście dla nas, po tym wstępie powiedział jeszcze: „… ale odwagi, Ja odniosłem już zwycięstwo nad światem”. To dobra wiadomość! On zapewnił ci drogę wyjścia.

Jednak w środku tego wszystkiego tak łatwo się nad sobą użalać, prawda? W gruncie rzeczy, użalanie się może być naszą automatyczną reakcją na kłopoty, chyba że będziemy umieli to rozpoznać i przerwać. „O, ja biedny!” może się szybko przerodzić w naszą nawykową myśl, po której, gdy zaczniemy się nad sobą użalać, trudno się będzie podnieść i trzymać Bożych obietnic. Zamiast tego, chcemy tylko wrócić do łóżka i przykryć się kołdrą aż po samą głowę! Ale tobie – ani nikomu innemu – w niczym to nie pomoże.

Nauczyłam się jednego: Nie można mieć wiary i jednocześnie użalać się nad sobą. Zatem już czas skończyć z użalaniem się nad sobą i podnieść się z wiarą! Potrzebujemy tylko wiary, by wyjść z każdego kłopotu (1 Jana 5:4).