Krzyż i COVID-19: odkryj nadzieję w tę WielkanocPrzykład

Jezusa ukrzyżowano w dzień po święcie Paschy jako Baranka Paschalnego ofiarowanego za zbawienie świata. Ostatnia wieczerza, jaką Jezus odbył ze swoimi uczniami, była silnie osadzona w żydowskiej tradycji wieczerzy paschalnej i Jezus “gorąco pragnął” (Ew. Łukasza 22:15; greckie słowo, które oznacza bardzo silne pragnienie) ją spożyć ze swoimi uczniami. Jej zorganizowanie odbywało się w atmosferze tajemniczości, co nie pozwoliło Judaszowi przedwcześnie zadziałać i nie dopuścić do tego, by wieczerza się nie odbyła. 

Jezus posłał swych zaufanych uczniów, Piotra i Jana, by poczynili przygotowania. O tych wcześniejszych przygotowaniach, które prawdopodobnie miały miejsce, świadczy niezwykły obraz mężczyzny niosącego dzban wody (normalnie był to obowiązek kobiet, Ew. Marka 14:13), który wskazał im duży pokój na piętrze, zarezerwowany na ucztę. Dzisiaj, z wielką wdzięcznością, kontynuujemy uroczyste obchodzenie tego posiłku jako Wieczerzę Pańską, na pamiątkę ofiary Jezusa, którą poniósł za nas.

Podczas wieczerzy Jezus oświadczył uczniom, że jeden z nich Go zdradzi. Zdradzenie przyjaciela, z którym spożyło się posiłek, było uznawane za najcięższy rodzaj zdrady. Każdy z uczniów, zaniepokojony, pytał Jezusa: “Ale to chyba nie ja, Panie?” (Ew. Marka 14:19 PLNT). My też musimy wejrzeć w siebie, by poddać się ocenie. Jezusowi chodziło o Judasza, a nie nazywając go po imieniu, zaoferował mu możliwość pokuty. Jezus miał zostać ukrzyżowany, by wypełnić Boży plan, ale Judasz był odpowiedzialny za swój straszny grzech.

Następnie Jezus wziął, pobłogosławił, połamał i rozdał chleb, a także kielich. Nazwał je swoim “ciałem” i swoją “krwią” (Ew. Marka 14:22, 24). Podkreśliły one Jego ofiarę na krzyżu. Kiedy je otrzymujemy, jemy oraz pijemy, to wyrażamy swoją ufność pokładaną w Nim (zob. 1 Koryntian 11:26) i jesteśmy wspieranie Jego życiem w nas (zob. Ew. Jana 6:56). Podobnie jak Jezus, musimy spoglądać w górę z wiarą i zaufaniem, oraz jak uczniowie — patrzeć wokół z braterską miłością, gdy spożywamy posiłek jako ciało Chrystusa.

Następnie Jezus wskazał na przyszłość, gdy będzie ponownie pił ze swymi uczniami podczas wielkiej uczty weselnej Baranka, gdy powróci (Objawienie 19:9). My także, z wiarą, wyczekujemy tego dnia przy Pańskim Stole.

Porozmawiajmy

• Jak w obliczu działań takich, jak “utrzymywanie dystansu społecznego” w celu powstrzymania rozprzestrzeniania się pandemii COVID-19 kościół może kontynuować rozpamiętywanie i celebrowanie tego, co uczynił dla nas Jezus? Jakimi praktycznymi i innowacyjnymi sposobami możemy się posłużyć, by podkreślić ofiarę Jezusa jako siostry i bracia w wierze?
• Jak możemy sobie nadal okazywać bratnią miłość bez możliwości spotykania się? Jak współwyznawcy mogą pozostawać zjednoczeni w wierze i wielbić naszego Pana, Jezusa Chrystusa?

Podziel się z innymi i zachęć ich