Nie ma miejsca w domu... lecz wszyscy są zaproszeni

Danny Saavedra

"Akurat gdy tam byli, nadszedł czas jej rozwiązania. I urodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i ułożyła w żłobie, ponieważ w gospodzie nie było dla nich miejsca. Na pobliskich polach przebywali natomiast pasterze. Na przemian trzymali oni nocną wartę przy swoim stadzie. Wtem stanął przy nich anioł Pana... A gdy aniołowie odeszli już od nich do nieba, pasterze zaczęli mówić jeden do drugiego: Udajmy się szybko do Betlejem i zobaczmy, jak spełniły się te słowa, które nam Pan oznajmił" — Łukasza 2:6-9, 15.

"Gdzie jest ten nowo narodzony Król Żydów? Bo zobaczyliśmy wschód Jego gwiazdy i przybyliśmy złożyć Mu hołd... Na widok gwiazdy w tym położeniu ogarnęła ich wielka radość. Weszli zatem do domu, spotkali tam Dziecko wraz z Jego matką Marią, upadli przed Nim w pokłonie, a następnie wyjęli swe skarby. Złożyli Mu w darze złoto, kadzidło i mirrę" — Mateusza 2:2, 10-11.

Czy pamiętasz swoje pierwsze rodzinne wakacje? Ja tak! Pojechaliśmy do Karoliny Północnej na wesele. Wtedy po raz pierwszy mój syn, który miał około 17 miesięcy, leciał samolotem. Jak można się spodziewać, doszło do absurdów na miarę sitcomu. Podczas lotu nasz syn płakał jak opętany; mieszkaliśmy z naszymi bliskimi przyjaciółmi, którzy również mieli roczne dziecko i to była niezła przygoda, choć nie całkiem taka, jakiej się spodziewaliśmy. Jednak była to także świetna zabawa i piękny czas ze wspaniałymi wspomnieniami, do których wciąż wracamy i które przywołujemy z czułością.

Wyobrażam sobie, że podobnie było w przypadku Marii i Józefa... Absolutnie szalone i gorączkowe, długie i żmudne, pełne niespodzianek, ale ostatecznie jedne z najbardziej niesamowitych wspomnień w ich życiu. Wyobraź to sobie ... W tamtych dniach Maria była już w zaawansowanej ciąży, a musieli załadować osła i udać się do Betlejem, z którego pochodzili ich przodkowie — miasta, w którym nigdy nie mieszkali. Mieszkało tam kilku odległych krewnych, ale prawdopodobnie nikt, z kim byli w bliskim kontakcie. Zapewne mieli nadzieję, że jeden z ich krewnych ma wystarczająco dużo miejsca, by mogli się tam zatrzymać. 

Jednak w czasie, gdy Józef i Maria przybyli do Betlejem, żaden z krewnych nie miał dla nich miejsca. Wszystkie pokoje były już zajęte, ale prawdopodobnie dlatego, że byli rodziną, i ponieważ Maria była w ciąży, jeden z krewnych pozwolił im zostać w niższej części domu, gdzie nocą trzymano zwierzęta. Wyobraź sobie coś w rodzaju sutereny lub garażu, w którym trzymasz swojego psa lub kota... albo krowy i osły! 

Czyż to nie szalone? Ale robi się jeszcze bardziej szalone... Czy wiesz, gdzie Jezus, Zbawiciel, spędził swoją pierwszą noc na ziemi? Nie w fantazyjnym łóżeczku lub przytulnym łóżku; umieszczono go w żłobie, korycie, z którego żywił się inwentarz. Obecnie, często ten żłób jest przedstawiany w tradycyjnej szopce jako drewniana gondola, ale w rzeczywistości była to raczej duża prostokątna misa z kamienia, ustawiona na dwóch skalnych blokach! 

Tej nocy na ziemi nie było miejsca dla Jezusa, a poprzez zaproszenie pasterzy z pobliskiego pola i późniejsze przybycie mędrców ze Wschodu, Pan pokazał nam, że wszyscy są zaproszeni, aby przyjść z uwielbieniem do stóp Jezusa. Jak to? Spośród wszystkich, którzy mogli zostać zaproszeni z całego społeczeństwa żydowskiego, Bóg wybrał grupę pasterzy, którzy usłyszeli wieść o narodzinach Jezusa i przyszli Go czcić. Stanowi to dla nas niesamowicie potężny przekaz, ponieważ pasterze należeli wtedy do najniższych grup społecznych.

Zastanów się, w jaki sposób praca pasterzy uniemożliwiała im wejście do głównego nurtu społeczności żydowskiej, udział w ceremonialnym oczyszczeniu, a często nawet przestrzeganie świąt i obchodzenie uroczystości religijnych. A jednak zostali zaproszeni — pasterze troszczący się o owce, które pewnego dnia zostaną wykorzystane jako ofiary w świątyni. Jak trafnie powiedział John MacArthur: "Zaskakujące, że to właśnie oni pierwsi poznali Baranka Bożego!"

Jeszcze bardziej niezwykłe dla nas współczesnych jest przybycie mędrców — grupy babilońskich/perskich kapłanów i astrologów, którzy odważnie udali się na pierwszy w historii star trek (dosł. wędrówkę za gwiazdą, przyp. tłum.) w poszukiwaniu króla. Ale uwaga: ci mędrcy byli poganami, nie Żydami. Ufali Słowu Bożemu tak bardzo, że opuścili swoją ziemię w poszukiwaniu obiecanego Mesjasza. Szukali Go z wiarą, całym swoim sercem i radowali się niezmiernie, gdy odnaleźli drogę do Niego. Kiedy znaleźli Go w całej Jego prostej świetności, ofiarowali Mu niezwykle cenne dary, odpowiednie dla króla. To pokazuje nam, że wszyscy są mile widziani u stóp Jezusa, wspaniałego daru Boga, Mesjasza i Króla. Wszyscy są zaproszeni, by przyjść, wielbić Go i zostać zbawieni!

W te święta modlę się, abyśmy przyjęli to samo nastawienie. Modlę się, abyśmy patrzyli na ludzi, bez względu na ich pochodzenie, wierzenia lub styl życia, z tą samą miłością, współczuciem i życzliwością, z jaką robi to Jezus. I modlę się, abyśmy, podobnie jak gwiazda, która prowadziła mędrców do Jezusa, mogli być światłością świata, który przyciąga ludzi do wielbienia naszego Króla!