De HEER roept Israël

Inleiding

Het Bijbelgedeelte van vandaag kan in drieën opgesplitst worden. De verzen 1-2 geven de datering en plaats aan. Door de wijze waarop dit gebeurt, worden de komende gebeurtenissen gelinkt aan het voorafgaande verhaal: de Uittocht uit Egypte en de belofte van God dat Mozes het volk in de Sinaï bij de berg zou brengen (Exodus 3:12). In het tweede gedeelte, de verzen 3-8, roept de HEER het volk. Tot slot lezen we hoe het volk wordt voorbereid op het zien neerdalen van de HEER op de Sinaï (vers 9-15).

Toelichting

Al spreekt God tegen Mozes, de woorden zijn bestemd voor de Israëlieten (vers 3), zijn ‘eniggeboren zoon’ (Exodus 4:22), ‘zijn volk’ (Exodus 3:7, 10; 5:1; 7:4 etc.). Als eerste zegt God dat het volk zelf heeft gezien wat Hij voor hen gedaan heeft. Ze hebben Gods grootste daden in de geschiedenis, tot dan toe, zelf ervaren. Egypte is geslagen en verslagen. De Israëlieten zijn gered. God heeft zich als een zorgzame arend over hen ontfermt (vgl. Deuteronomium 32:11). Hij heeft hen bij Zichzelf gebracht. Met andere woorden: Hij heeft hun stem gehoord en zich aan het verbond gehouden (Exodus 2:24). Nu vraagt Hij aan hen naar zijn stem te luisteren en zijn verbond in acht te nemen (HSV vers 5).

God spreekt in persoonlijke termen over toewijding. De HEER dwingt hen niet om te luisteren. Hij biedt hun een manier aan om te antwoorden op wat Hij voor hen gedaan heeft. Hij heeft genade betoond. Hij heeft hen gered. Nu roept Hij hen op om daarop te antwoorden. Eerst redding, en nu hun roeping.

Door te luisteren naar Gods stem zullen de Israëlieten onderscheiden zijn van de andere volken. Heel de aarde is van God, maar zij zullen daarbinnen een speciale positie innemen. Ze zijn als het ware Gods kroonjuweel. God zet hen apart, zodat zij als volk, als samenleving, een voorbeeld zijn van hoe een samenleving eruitziet als God gediend wordt. Vanuit dit apart gezet zijn en hun toewijding aan God zullen ze functioneren als priesters. Als mensen die God bij de volken brengen en de volken bij God. Het zal een dienend koninkrijk zijn. Ze zullen God dienen en vanuit die relatie de volken tot zegen zijn.

"En u zult mij een koninkrijk van priesters en een heilig volk zijn.'' (Exodus 19:6)

Het ‘als … dan …’ van vers 5 heeft dus geen betrekking op hun redding, maar op hun roeping. Om de volken te kunnen bereiken, om een zegen voor hen te kunnen zijn, moeten ze gehoorzamen. Net zoals Abrahams gehoorzaamheid gekoppeld is aan een zegen zijn voor de volken (Genesis 18:22; 26:4-5).

Heel Israël antwoordt op deze roeping dat ze alles zullen doen wat de HEER zegt (vers 8). Alles wat nodig is om aan hun roeping te voldoen.

Toepassing

Ook Petrus noemt de lezers van zijn brief ‘een koninkrijk van priesters, een heilige natie, een volk dat God zich verworven heeft om de grote daden te verkondigen van Hem’ (1 Petrus 2:9). Hoe geef jij in je omgeving uiting aan jouw koninklijk priesterschap?