Buiten ons zichtveld

Gisteren stonden we stil bij het verhaal van Lot met de twee vreemdelingen. Vandaag lezen we eerst een stuk uit de Korinthe-brief. In 1 Korinthe 11:20-22 lezen we hoe Paulus de gemeente van Korinthe bekritiseert om hoe zij het avondmaal vieren.

De gemeente van Korinthe is een gemeente die losbandig leeft. Eerder in de brief is Paulus al niet te spreken over hoe mensen daar met seksualiteit omgaan, later lees je ook over haantjesgedrag van mensen die te koop lopen met hun eigen spirituele ervaringen om aanzien te krijgen. In het stukje dat wij lezen wordt het avondmaal bij de Korintiërs omschreven als een groot feestelijk maal. Niks mis mee, toch? Klopt, ware het niet dat de rijken zich tegoed doen en de armen nauwelijks iets hebben. De één lijdt honger, terwijl de ander dronken aan de maaltijd des Heere zit. Wat een onrecht!

Dat doen we hier niet meer, gelukkig! We hebben immers een voedselbank, daklozenopvang, een overheid met een sociaal vangnet en allemaal goede doelen die de honger de wereld uit proberen te helpen. Een goed systeem, lijkt het op het eerste gezicht.

Of zijn al die etenswaren van heinde en verre die we voor bodemprijzen kopen niet hetzelfde? Wat blijft er immers over voor degene die ons eten produceert nadat de hele keten er de eigen winst vanaf haalt? Eten wij eigenlijk niet net zoals de Korintiërs, met als enige verschil dat wij de armen ver buiten ons zichtveld hebben weggestopt? Is dit rechtvaardig?