Het paradijs

Tegenwoordig komen we om in nieuwsberichten die gaan over hoe slecht het gaat met onze aarde. Veel mensen zijn bezorgd, boos, voelen zich machteloos of schamen zich voor hun eigen aandeel. Eerlijk is eerlijk: het gaat ook niet goed met de aarde, en daar hebben wijzelf ook een aandeel in.

Vandaag staan we stil bij toen de aarde er wel goed voor stond. Of beter gezegd, toen God de aarde schiep. Te midden van alle berichten die ons vertellen over hoe slecht het er nu voorstaat vergeten we vaak hoe het er ook uit kan zien.

Straks lezen we Genesis 1. We lezen hoe God de aarde schiep. Daarin kunnen we als het ware een stukje zien van hoe God het bedoeld heeft. Het is misschien een bekend verhaal voor je. Veel van de dingen die worden geschapen zijn zo gewoon. Hoe vaak staan we nou stil bij dat de aarde er überhaupt is? Of dat er licht is? Of dat land en water gescheiden zijn? Sta eens stil bij alles wat geschapen is. Hoe bijzonder is de aarde eigenlijk? En het licht? En land en water? En alles wat er groeit?

Eigenlijk moet je even verder lezen t/m Genesis 2:3. Daarin zien we het hoogtepunt van het verhaal. Daarin lezen we niet alleen hoe wonderlijk alles is, maar juist waartoe! Het scheppingsverhaal eindigt niet bij de schepping van de mens, maar bij God die alles schiep. Net zoals God op de zevende dag rust van al het werk, mogen ook wij soms rusten. Rusten, om het werk dat God heeft gemaakt te bewonderen.