Doeltreffend bidden - deel 3 Voorbeeld

Epafras – worstelend in gebed

‘Epafras (...), die altijd voor u strijdt in de gebeden (...)’ (Kolossenzen 4:12-13, HSV).

Epafras, Paulus’ medegevangene, legde een grote bezorgdheid aan de dag voor de christenen uit Kolosse, zijn geboorteplaats, en uit de naburige Laodicea en Hiërapolis. ‘Want ik getuig van hem dat hij een grote ijver heeft voor u,’ schreef Paulus. Hij was een van hen, een medeburger, maar de warmte van de sterke, natuurlijke banden ging over in een passie van geestelijke zorg. ‘Die altijd voor u strijdt in de gebeden.’ 

Gevangenismuren konden de vlucht en vrijheid van de ziel van deze geestelijke reus niet inperken. Hoewel hij geen persoonlijk contact mocht hebben met zijn geliefde gemeente, kon hij wel voor hen het meest krachtige middel van alles inzetten. Zijn zorg om hun geestelijke groei uitte zich in een worstelend gebed – een zwakke afspiegeling van de strijd van de Heere in Gethsémane. Geen passiviteit en welwillend verlangen in dit gebed. Hij nam zijn taak serieus. Zijn identificatie met zijn geloofsgenoten was zo sterk, dat het een zaak van leven en dood werd. We zien hier het beeld van een zwetende worstelaar die elke spier spant, elke krachtsinspanning gebruikt tijdens de wedstrijd. Epafras bad tot hij niet meer kon. Het werd bijna een obsessie: ‘Want ik getuig van hem dat hij een grote ijver heeft voor u (...)’ (Kolossenzen 4:13, HSV).

Zijn gebeden gingen niet over triviale onderwerpen. Terwijl hij bad, worstelde hij voor zijn vrienden. Hij bad voor hun standvastigheid, dat zij zonder te wankelen, standvastig mochten blijven als ze met verleiding en tegenstand te maken kregen, dat ze zich zouden richten op volmaaktheid, volmaakt en heilig zouden zijn. Hij vroeg dat ze geestelijk onderscheidingsvermogen en duidelijkheid zouden krijgen, [opdat u] ‘met volle overtuiging zult vasthouden aan alles wat God wil.’

Doordat Epafras op zijn knieën ging, konden de Kolossenzen blijven staan.