Doeltreffend bidden - deel 3 Voorbeeld

Hanna – woordeloos gebed

‘Want Hanna sprak in haar hart (...)’ (1 Samuel 1:13, HSV).

Krachtige, geestelijke leiders hebben vaak een biddende moeder achter zich staan. Het is geen toeval dat in de Bijbelse verhalen regelmatig melding wordt gemaakt van de voorouders van grote mannen. Biddende Samuels komen voort uit biddende Hanna’s. Samuel was het directe gevolg van het woordeloze gebed van zijn moeder. ‘(...) en de HEERE dacht aan haar. Het gebeurde na verloop van dagen dat Hanna zwanger werd. Zij baarde een zoon en gaf hem de naam Samuel, want, zei ze, ik heb hem van de HEERE gebeden’ (1 Samuel 1:19-20, HSV).

De traditionele schaamte van haar kinderloosheid verpletterde haar geest. Haar rivale, Elkana’s andere vrouw, ‘treiterde haar telkens weer om haar kwaad te maken’ (1:6). Tot het uiterste getergd nam ze haar toevlucht tot de tempel en stortte daar haar hart uit bij een luisterende God. De oude priester, Eli, die in zijn stoel zat te dutten, lette op haar mond. ‘Want Hanna sprak in haar hart; alleen haar lippen bewogen, maar haar stem werd niet gehoord. Daarom hield Eli haar voor dronken’ (1:13, HSV). Eli zag haar onuitgesproken verdriet aan voor huilerige dronkenschap. ‘Hoelang zult u zich nog dronken gedragen?’ viel hij tegen haar uit. Ze protesteerde dat ze slechts een groot verdriet meedroeg in haar hart. Ze was zichzelf verloren in de intensiteit van haar voorbede, een voorbeeld van degenen voor wie geldt: ‘De Geest Zelf echter pleit voor ons met onuitsprekelijke verzuchtingen’ (Romeinen 8:26, HSV). Sommige gebeden raken ons zo diep dat we ze niet onder woorden kunnen brengen.

Hanna’s gebed werd vergezeld door een gelofte: ‘HEERE van de legermachten, wanneer U werkelijk de ellende van Uw dienares aanziet, aan mij denkt en Uw dienares niet vergeet, maar aan Uw dienares een mannelijke nakomeling geeft, dan zal ik die voor al de dagen van zijn leven aan de HEERE geven (...)’ (1:11, HSV). Ze loste haar gelofte in en zodra Samuel gespeend was, schonk ze hem aan de Heere voor zijn verdere leven. ‘En hij boog zich daar voor de HEERE neer’ (1:28, HSV). Maar als Hanna op dat moment bidt, is het geen woordeloos gebed meer. Sterke, gepassioneerde woorden stromen uit haar hart in een niet te stuiten stroom van aanbidding (2:1-10). Het was een lofzang die gelijk staat aan die van Mirjam, Debora en Maria. Geen wonder dat Samuels eerste jaren die hij had doorgebracht in het gezelschap van zijn biddende moeder, hem maakten tot de man wiens bediening doordrenkt was van gebed.