लूका 7:1-10

येशूले मानिसहरूलाई यी सबै कुराहरू भनिसकेपछि, उहाँ कफर्नहुममा आउनुभयो। त्यहाँ एकजना कप्‍तानको तिनले अति माया गर्ने सेवक बिरामी भएर मर्नै लागेको अवस्थामा थियो। ती कप्‍तानले जब येशूको बारेमा सुने, तब तिनले यहूदीहरूका केही प्रधानहरूलाई येशूसमक्ष उहाँ आएर तिनको सेवकलाई निको पारिदिनुहुन विन्ती गर्न पठाए। येशूकहाँ आएपछि तिनीहरूले उहाँलाई आग्रहपूर्वक विन्ती गरे, “यी मानिस तपाईंले यो काम गरिदिन योग्यका छन्, किनकि तिनले हाम्रो जातिलाई प्रेम गर्दछन् र तिनले हाम्रो सभाघर पनि बनाइदिएका हुन्।” अनि येशू तिनीहरूसँग जानुभयो। उहाँ घर नजिकै आइपुग्नुहुँदा कप्‍तानले आफ्ना मित्रहरूलाई उहाँकहाँ यसो भन्‍न पठाए: “प्रभु, दुःख नउठाउनुहोस्, किनकि तपाईं मेरो छानोमुनि आउनुहुने योग्यको म छैनँ। त्यसकारण म आफैलाई पनि तपाईंकहाँ आउनसक्ने योग्यको ठानिनँ। तर वचन भनिदिनुहोस् र मेरो सेवक निको हुनेछ। किनकि म आफू पनि अधिकारमुनि रहने मानिस हुँ, अनि मेरा अधीनतामा पनि सिपाहीहरू छन्। म एउटालाई ‘जा,’ भन्छु अनि त्यो जान्छ, अनि अर्कोलाई ‘आइज,’ भन्छु, अनि त्यो आउँछ। म मेरो सेवकलाई ‘यसो गर्,’ भन्छु, अनि त्यसले त्यो गर्छ।” यो सुनेपछि येशू तिनीसँग आश्‍चर्य चकित हुनुभयो, र आफूलाई पछ्याइरहेका भीडतिर फर्केर उहाँले भन्‍नुभयो, “म तिमीहरूलाई भन्दछु, मैले यति ठूलो विश्‍वास इस्राएलीहरूमा पनि देखेको छैनँ।” त्यसपछि पठाइएका ती मानिसहरू घरतिर फर्के, र सेवकलाई निको भइसकेको भेट्टाए।