मत्ती 12:7-21

तर ‘म बलिदान होइन, दया चाहन्‍छु’ भनेको अर्थ के हो सो तिमीहरूले जानेका भए तिमीहरूले निर्दोषीलाई दोष लाउनेथिएनौ। किनकि मानिसको पुत्र शबाथको प्रभु हो।” त्‍यहाँबाट निस्‍केर उहाँ तिनीहरूको सभाघरमा जानुभयो। त्‍यहाँ एउटा हात सुकेको मानिस थियो। तिनीहरूले येशूलाई दोष लगाउने अभिप्रायले उहाँलाई सोधे, “के शबाथमा कसैलाई निको पार्नु उचित छ?” उहाँले तिनीहरूलाई भन्‍नुभयो, “तिमीहरूमध्‍ये कसैको एउटा भेड़ा छ, र शबाथमा त्‍यो खाल्‍डोमा पर्‍यो भने, के तिमी त्‍यसलाई समातेर बाहिर निकाल्‍दैनौ र? भेड़ाभन्‍दा मानिस कति बढ़ी मूल्‍यवान्‌ छ? यसैकारण शबाथमा भलो गर्नु उचित छ।” तब उहाँले त्‍यस मानिसलाई भन्‍नुभयो, “तिम्रो हात पसार।” त्‍यसले हात पसार्‍यो, र त्‍यो हात अर्को जस्‍तै सद्दे भइगयो। तर फरिसीहरूले बाहिर गएर उहाँलाई कसरी नाश गरौं भनेर उहाँको विरुद्धमा मतो गर्न लागे। तब त्‍यो कुरा थाहा पाएर येशू त्‍यहाँबाट गइहाल्‍नुभयो, र धेरै जना उहाँको पछि लागे, र उहाँले तिनीहरू सबैलाई निको पार्नुभयो, र उहाँ को हुनुहुन्‍छ सो कसैलाई नबताउने चेताउनी तिनीहरूलाई दिनुभयो। यशैया अगमवक्ताद्वारा भनिएको वचन पूरा हुनलाई नै यो भएको हो, “मेरा दास जसलाई मैले चुनेको छु, मेरा प्रिय जोसँग म प्रसन्‍न छु, म मेरो आत्‍मा तिनमा राखिदिनेछु, र तिनले जाति-जातिलाई न्‍यायको घोषणा गरिदिनेछन्‌। तिनी न त झगड़ा गर्नेछन्‌ न साह्रै चिच्‍च्‍याउनेछन्, न त कसैले तिनको सोर गल्‍लीहरूमा सुन्‍नेछ। फुटेको निगालो तिनले भाँच्‍नेछैनन्, र धिपधिप भइरहेको सलेदो तिनले निभाउनेछैनन्, र अन्‍त्‍यमा न्‍यायलाई विजयसम्‍म पुर्‍याउनेछन्‌। तिनैको नाउँमा जाति-जातिहरूले आशा राख्‍नेछन्‌।”