Pwy yw Iesu?Sampl

Iesu yw’r Arglwydd Atgyfodedig

Wyt ti erioed wedi bod i angladd? Dw i’n gwybod fod hwn yn gwestiwn morbid ac mae'n ddrwg gennyf ei ofyn ar y dechrau fel hyn. Ond mae angladdau yn codi pob math o gwestiynau mawr am farwolaeth, a hyd yn oed am fywyd ar ôl marwolaeth.

A yw marwolaeth yn debycach i gyfnod (neu atalnod llawn) sy'n dod â'n dedfryd ddaearol i ben? Neu a yw marwolaeth yn debycach i goma sy'n ein trosglwyddo i ryw fath arall o fodolaeth?

Oes unrhyw reswm i gredu mewn bywyd ar ôl marwolaeth, a gobaith y tu hwnt i'r bedd?

Mae golygfa’r stori dŷn ni newydd ei darllen yn digwydd mewn ystafell fawr i fyny grisiau yn fuan ar ôl i’r Rhufeiniaid ladd Iesu. Mae'r disgyblion wedi dod at ei gilydd, yn ofnus ar ôl cyfres o ddigwyddiadau enbydus, pan, yn sydyn iawn, mae Iesu'n ymddangos yn eu canol.

Nawr, nid dyma’r tro cyntaf i Iesu ddychryn Ei ddisgyblion trwy gyflwyno’i Hun yn fyw eto. Fodd bynnag, nid oedd Thomas wedi bod yno ar yr adegau eraill hynny ac roedd yn amheus o hyd am y stori gyfan, felly daeth Iesu ato yn unigol a dweud,

Nawr, nid dyma’r tro cyntaf i Iesu ddychryn Ei ddisgyblion trwy gyflwyno’i hun yn fyw eto. Fodd bynnag, doedd Thomas ddim yno ar yr adegau eraill hynny ac roedd yn amheus o hyd am y stori gyfan, felly daeth Iesu ato yn unigol a dweud,

Dyma o ble mae’r ymadrodd Saesneg “doubting Thomas” yn dod.

Nawr, fel Thomas, efallai y bydd gan bob un ohonon ni eiliadau o amheuaeth; adegau pan fyddwn yn cwestiynu a yw Duw yn real ai peidio; adegau pan fyddwn yn meddwl tybed a yw Iesu wir yn ein caru ni. Falle y byddwn yn cael ein hunain yn gofyn, “Yw hyn i gyd yn wir mewn gwirionedd?” “Alla i ymddiried yn yr hyn dw i ddim yn ei weld?”

Diolch byth, dydy Duw ddim yn ofni ein hamheuon, a phan dŷn i’n lleisio ein hamheuon i Dduw, gweithred o ffydd yw hynny mewn gwirionedd. Yn wir, dŷn ni’n dysgu yn y stori hon fod Iesu’n fodlon dod yn agos atom yng nghanol ein cwestiynau, ac yn aml dŷn ni’n cael ffydd gryfach, fwy hyderus yr ochr arall i ymladd â’n hamheuon.

Ond, o roi amheuon i un ochr, y newyddion da yw bod gennym lawer o resymau cadarn dros gredu bod Duw wedi codi Iesu oddi wrth y meirw. Dyma rai:

• Daethpwyd o hyd i feddrod Iesu yn wag ar y Sul ar ôl iddo gael ei groeshoelio a'i gyhoeddi'n farw.
• Wnaeth Iesu ymddangos i'w ddisgyblion dros gyfnod o ddeugain diwrnod, gan gynnwys i amheuwyr fel Thomas, ac i amheuwyr fel Iago a Paul, nad oedden nhw’n ddilynwyr i Iesu yn wreiddiol.
• O ganlyniad i’r ymddangosiadau hyn, trawsnewidiwyd bywydau’r disgyblion yn llwyr i’r graddau yr oedd llawer ohonynt yn fodlon dioddef a marw oherwydd eu cred yn Iesu. Yn amlwg mae pobl yn marw am achosion (neu grefyddau) maen nhw'n credu sy'n wir, ond does dim un person call yn marw am rywbeth maen nhw'n gwybod ei fod yn ffug! Fel mae’r stori hon yn ein hatgoffa, roedd y disgyblion cyntaf mewn sefyllfa i wybod a oedd y straeon am atgyfodiad Iesu yn wir ai peidio!

Y ffordd orau i egluro twf Cristnogaeth a thrawsnewidiad parhaus bywydau hyd heddiw, yn ogystal â’r holl wybodaeth a restrir uchod, yw atgyfodiad Iesu Grist!

Mae’r cynllun darllen Beiblaidd pum niwrnod hwn wedi canolbwyntio ar hunaniaeth Iesu. Atgyfodiad corfforol Iesu sy’n rhoi’r cliw olaf i ni.

Mae Duw, ei Hun, wedi cadarnhau hunaniaeth Iesu trwy wyrth.

Iesu yn wir yw Mab Duw a'n Gwaredwr!

Mae'r atgyfodiad yn golygu nad marwolaeth sy'n cael y gair olaf.

Mae gobaith y tu hwnt i'r bedd.

Nid cyfnod yw marwolaeth; oediad bach yw e sy'n ein tywys i bresenoldeb Iesu.

A dŷn ni’n cael ein gwahodd i ymateb i Iesu drwy adleisio geiriau Thomas: “Fy Arglwydd a'm Duw!”