Бог усё адно мяне моцна любіць

У кругавароце вашага новага жыцьця з Айцом наступнае абуджэньне можа падацца крокам назад, а не наперад. Бог прапануе вам нешта такое, чаго вы жадаеце, і што вам патрэбна — запрашэньне дадому. Але штосьці ўнутры вас можа пачаць супраціўляцца. Тое, што ваш нябесны Айцец запрашае вас дадому ды без аніякіх пытаньняў прымае вас у Сваю сям’ю, можа падацца зусім нерэальным чалавеку, які так далёка і доўга недзе блукаў.

Гэты этап вашага шляху мы называем вашым “абуджэньнем да любові”. У гэты момант, мы пачынаем казаць: “Я не заслугоўваю гэтага”. Божае прыняцьце папросту неймавернае. Але тое, што Бог кажа і робіць, ёсьць настолькі супрацьлеглым таму, што — як мы ўяўляем сабе — мы заслугоўваем, што мы нарэшце ўсьвядомліваем: “Бог усё адно мяне моцна любіць”.

Думаю, што вы цяпер разумееце, чаму мы кажам, што нашае вяртаньне дамоў нярэдка суправаджаецца духоўнай вайной. У нас пра сябе адны ўяўленьні, а ў Бога пра нас — зусім іншыя. Мы глядзім на сябе праз нашае мінулае, напоўненае памылкамі ды сорамам, але ж Ён глядзіць на нас зь любоўю ды спачуваньнем.

Менавіта таму гэтае абуджэньне зьяўляецца вялізным прарывам. Мы ўсьвядомліваем — магчыма, ўпершыню, — што ніхто з нас не заслугоўвае другога шанцу, ніхто з нас не заслугоўвае атрымаць прабачэньне, і пэўна ж ніхто з нас не заслугоўвае, каб нас любілі без усялякіх умоваў. Але ж гэта так, нас менавіта так і любяць! Вас менавіта так любяць! Вы таго не заслугоўваеце, але Бог усё роўна гэтак любіць вас.

Калі вы такі, як большасьць людзей, то хутчэй за ўсё ведаеце той сьпеў, што часта сьпявае нам сорам. Сорам шэпча: “Ты нічога ня варты” і “Цябе немагчыма любіць”. Сорам крычыць: “Ніякіх шанцаў больш ня будзе табе!” Сорам прыносіць нам самаабвінавачваньне, і мы, калі ўпершыню спаткаемся з ласкай, хочам думаць: “Я гэтага не заслугоўваю”.

Не дазваляйце вашаму мінуламу і колішнім памылкам вызначаць вас. Гэны голас ёсьць голасам сораму. Вы — ня тое, што вы калісь зрабілі ці не зрабілі. Вы — ня тое, што хтосьці зрабіў вам. Вы ёсьць тое, чым Бог кажа, што вы ёсьць. Ягонае дзіця.

Ці адчуваеце вы духоўную вайну ўнутры вас? Калі так, як бы вы яе апісалі?