У пошуках супакоюУзор

Чаму мы губляем супакой

Існуе толькі адзін шлях зазнаць нязьменны супакой, вышэйшы за ўсякія абставіны - празь веру. Вера - гэта падмурак жыцьця ў Божым супакоі. Гэта актыўнае, надзейнае спадзяваньне, што Ягоная прысутнасьць ды моц дапамогуць і суцешаць цябе, нягледзячы на тое, у якіх абставінах апынаесься. Аднак існуюць пэўныя рэчы, якія могуць перашкаджаць нашай веры ды пазбаўляць нас супакою. Абмяркуйма некаторыя зь іх:

Раптоўны страх. Некаторыя людзі гэтак прызвычаіліся рэагаваць на ўсякія маленькія жыцьцёвыя зьмены страхам і маленькімі дозамі панікі, што яны ня могуць нават і ўявіць сабе, што існуе іншы спосаб рэагаваць. Ім настолькі не падабаюцца зьмены ўсякага кшталту, што ім ніколі не прыходзіць у галаву, што яны могуць жыць з большаю эмацыйнаю стабільнасьцю.

Вораг. Нас можа атакаваць наш вораг, Шатан, і ён можа выкарыстоўваць розныя сродкі, каб прымусіць нас сумнявацца ды страчваць веру ў нашага Бога. Але мы ня мусім дазваляць яму рабіць тое. Сьвятое Пісьмо раіць нам супрацьстаяць Шатану, і калі мы супрацьстаім яму, дык ён уцякае ад нас (Якава 4:7).

Грэх. Супакой і бунт ня могуць суіснаваць. Няма іншага выйсьця як прызнацца ў грэху Богу, скарыцца Яму ды папрасіць Яго дапамагчы нам стрымацца ад спакусы. Пасьля гэтага Божы супакой будзе даступны нам зноў.

Адмова ад супакою. У цяжкія часы мы часам дабраахвотна адмаўляемся ад супакою. Мы здаем яго. Саступаем. Пакідаем. Заўжды памятай наступнае: ніхто ня можа адабраць у нас супакой; мы мусім аддаць яго. З гэтага вынікае, што мы самі мусім узяць яго назад.

Засяроджваньне ўвагі не на тых рэчах. Мы можам дазволіць бясконцаму патоку дрэнных навінаў, што мы чуем і чытаем штодня, прымусіць нас страціць правільны фокус. Замест таго, каб факусаваць наш розум на Богу ды ісьці да Яго за супакоем і суцяшэньнем, мы дазваляем адмоўным навінам ды абставінам адцягваць нашую ўвагу ад Бога.

Бог з намі, і з гэтае прычыны мы не павінны здавацца, тануць або дазваляць нашым праблемам перамагаць нас. Мы можам супрацьстаяць ім, кідаць ім выклік, разьбірацца зь імі ды ўрэшце пераадольваць іх празь сілу крыжа. Ісус вучыў Сваіх пасьлядоўнікаў, што ўсе праблемы зьяўляюцца часовымі па характары… і што на ўсё ёсьць свая прычына. Дык “няхай не трывожыцца сэрца вашае” (Яна 14:27). Трымайся супакою, што дае Бог, і будзь упэўнены, што Бог назірае, накіроўвае ды дбае пра тых, хто давярае й верыць Яму.