Selfs Stilte Is LofprysingVoorbeeld

Mediteer oor die Woord

“Ek wil oor u bevele nadink en let op u weë” (Psalm 119:15 NLV).

Om net na een vers te kyk, werk as 'n beginpunt vir meditasie. Deels omdat baie van die dinge wat Jesus gesê het net vir my sin maak in die konteks van meditasie, wanneer ek dit in my hart en verstand laat insypel.

Neem 'n bekende gedeelte: “As jy selfsugtig aan jou eie lewe vasklou, sal jy dit verloor. Maar as jy dit ter wille van My opoffer, sal jy werklik voluit lewe” (Matteus 10:39 NLV) of, om 'n ander vertaling te gebruik: “Hy wat sy lewe wil behou, sal dit verloor; en hy wat sy lewe ter wille van My verloor, sal dit vind” (AFR83). Ons beklemtoon uiteindelik "ter wille van My" om dit reg te maak. Ons is net veronderstel om minder self-betrokke te wees, minder selfsugtig en ter wille van Jesus, meer geïnteresseerd in ander en dan is ons veilig.

Ek dink nie ons is dan sonder blaam nie. Kyk na die manier waarop Lukas se evangelie dit voorafgaan: “As iemand agter My aan wil kom, moet hy homself verloën, elke dag sy kruis opneem en My volg” (9:23).

Hoe verloën ons onsself? Dit kom voor dat ons oorlewing daarop gegrond is om net die teenoorgestelde te doen. As ons nie onsself aanbeveel nie, sal ons nooit daardie werk, daardie bevordering, daardie verhoging kry nie. As ons nie na ons eie belange omsien nie, sal almal seker oor ons loop. Op 'n meer alledaagse noot, as ons nie daardie inkopielys maak en winkel toe gaan nie, sal daar niks in die yskas vir aandete wees nie. Ons sal honger ly. Ons sien om na ons gesinne en geliefdes. Dit is glad nie om onsself te verloën nie; dit is net versorging van jou netwerk wat weer vir jou sorg.

Wat egter as jy daardie vers as 'n leuse vir 'n gebed van nadenke gebruik? Jy maak jou oë toe – of jy nou regop in die bed sit of op 'n raserige moltrein – en laat jou gedagtes doelbewus gaan. Jy dink nie aan al die goed waaraan jy geneig is om vas te klou nie. Die inkopielysies, die taaklysies, die e-posse, die teksboodskappe wat hul aankoms bekend maak. Die banksaldo en die bekommernis of daar genoeg is om die rekeninge te dek wat jy moet betaal of reeds betaal het. Weer en weer laat jy daardie goed gaan. Jy doen dit nie net een keer nie. Jy doen dit tien keer, dan honderd, dan duisend en dan soveel keer dat jy aan niks dink nie omdat dit 'n roetine geword het.

Eendag was ek op die trein besig om die Bybel te lees toe ek op een van daardie vreesaanjaende gedeeltes afkom wat lyk asof dit ontwerp is om my in skuldgevoelens te dompel: “So kan niemand van julle my dissipel wees as hy nie bereid is om van al sy besittings afstand te doen nie” (Lukas 14:33).

Ek het my oë toegemaak en woedend geword. Ek wens ek kon sê dit was biddend. Hoe is ek veronderstel om al my besittings prys te gee, het ek gewonder? Dit sou nie verantwoordelik wees nie. Ek sou nie vir hierdie treinrit kon betaal nie. Ek sou nie my kinders se universiteitsopleiding kon finansier nie. Ek sou nie 'n blyplek hê nie. Ek sou geen geld hê wanneer ek aftree nie. Ek sou niks vir die kerk kon gee nie – wat nog te sê iets vir daardie persoon op die moltrein wat om geld vra – as ek al my besittings prysgee. Jesus, wat is ek veronderstel om te doen?

Dit is die werk van 'n gebed van nadenke. As dit moeilik klink, is dit 'n goeie ding. Dit is die plesier en ook die uitdaging. Jesus het sy volgelinge beveel: “Gaan deur die nou poort in. Die poort wat na die verderf lei, is wyd en die pad daarheen breed, en dié wat daardeur ingaan, is baie. Maar die poort wat na die lewe lei, is nou en die pad daarheen smal, en dié wat dit kry, is min” (Matteus 7:13-14).

Smal, moeilik. Hier is 'n teenstrydigheid. Ons is verwelkomend, bevestigend wanneer ons ons geloof uitdruk. Ons wil hê almal moet weet dat God hulle liefhet, dat daar by God geen partydigheid is nie. Daar is ook hierdie meer uitdagende aspek van geloof: “Gaan deur die nou poort in.” Dit gaan nie net daaroor om die etiese hoë pad te neem, 'n suiwer, onberispelike lewe te lei terwyl jy die versoekings van eiegeregtigheid weerstaan wat langs daardie pad gevind kan word. Alles goed en wel. Plaas jouself dan op die moeilike op-en-af, heen-en-weer pad van meditasie. Kyk na al daardie padblokkades wat seker maak dat daar klippe op jou reis sal wees. Raak van hulle ontslae. Gooi hulle uit; skeur hulle op.

Reageer

Wat is jou gunsteling vers in die Bybel? Hoe het dit jou lewe beïnvloed?

Gebruik daardie vers en skryf 'n “dankie” brief aan die Vader.

Bid

Here Jesus, praat met my deur u Woord.