Al die Gevoelens: Neem Beheer oor Jou Gevoelens (in Plaas van Andersom)Voorbeeld

Wanneer Donker Gevoelens Geen Doel het Nie

'n Bittere gil priem deur die nag. My ouers spring geskok regop in die bed, harte klop teen hul ribbes. Die horlosie flikker 3:00 in onvergewensgesinde rooi syfers. Ma en Pa kyk mekaar skeef aan, glo nie hul ore nie. Wat was dit?

Nog 'n gil: 'n gedempte gehuil, 'n kinderstem. Pa vlieg uit die bed en spring die twee stelle trappe af. Hy pluk die deur oop. Op die deurmatjie, vind hy 'n grootoog, skreeuende klein seuntjie in nagklere met geklemde vuiste wat sy vliegtuigies vashou. 

Pa gaap hom aan. “Liam?” vra hy en herken die driejarige wat verder af in die straat woon. “Liam, ou maat, wat is fout?”

Dit het dae geneem voordat Ma en Pa hierdie verhaaltjie kon vertel sonder om te sidder. Blykbaar is klein Liam 'n slaapwandelaar. Hy het gedroom hy wou my broers vra om saam te speel en het uit sy bed geklim en na ons huis gedwaal. Toe hy by ons voordeur kom, het hy gedisoriënteerd en verskrik wakker geword.

Soms, net soos arme Liam, kom groot gevoelens aan ons deure klop, en dit het nie regtig 'n doel nie. Ons is nie seker hoe dit gebeur, of hoekom nie. Party dae word ons wakker en ons is net hartseer. Geen erge slegte ding het gebeur nie — ons voel net af. Hartseer en angs het sy opwagting gemaak en staan ​​op ons drumpel en hoop dat ons dit sal inlaat. 

Gedurende tye wanneer ek geen duidelike rede vir my donker gevoelens het nie, vind ek dit nuttig om dit neer te skryf. Ek gaan sit met pen en papier by God en vra myself 'n paar ondersoekende vrae:

Het iets slegs gebeur?

Is ek angstig oor iets spesifiek?

Voel ek daar is onopgeloste konflik met iemand?

Het ek 'n sonde gepleeg waaroor ek skuldig voel?

Soms bring my selfondersoek iets na vore wat ek moet hanteer — 'n verduideliking vir die gevoelens, 'n kwessie wat ek deur gebed en gesprek kan oplos. Ander kere vind ek niks. Die antwoord op al vier vrae is "nee". Die gevoelens kan werklik voel, maar hulle het geen werklike oorsaak nie. Wanneer ons hartseer of angstig voel vir geen ooglopende rede nie, is ons onder geen langtermyn verpligting om die gevoelens saam te dra nie. Ons hoef dit nie in ons harte in te nooi nie. 

Om die donker gevoelens weg te wys, vind ek dit nuttig om Skrifgedeeltes of woorde van waarheid neer te skryf en dit vir myself te herhaal totdat die gevoelens geleidelik ophou om my te teister. In oomblikke van emosionele verwarring klou ek aan eenvoudige gedagtes soos hierdie:

God het my lief.

God sorg vir my.

God is: "Barmhartig en genadig is die Here lankmoedig en vol liefde" (Psalm 103:8).

In God is ek: "Sorg dat julle bo alle verdenking staan en opreg bly, onberispelike kinders van God ... " (Filippense 2:15).

My gevoelens praat nie die waarheid nie. Ek voel dalk hartseer, maar ek hoef nie hartseer te bly nie. Ek voel dalk angstig, maar ek hoef nie angstig te bly nie.

Daar is dae om ongelukkig te wees, maar vandag is nie een van hulle nie.

Daar is dae om angstig te wees, maar vandag is nie een van hulle nie. 

Hierdie stellings is eenvoudig, maar dit is die mikpunt. Wilde gevoelens reageer die beste op eenvoudige werklikhede.

Watter gevoelens ook al vandag aan die deur van ons harte klop, laat ons vreesloos leef. Kom ons hou die skarniere na die deure van ons harte geolie, gereed om die deur nie net teen die nag met sy somberheid toe te slaan nie, maar om dit oop te swaai om die vreugdevolle gevoelens te verwelkom wanneer die daglig terugkeer.