PSALMS 106:1-48

Prys die Here! Loof die Here, want Hy is goed, aan sy liefde is daar geen einde nie! Wie kan die magtige dade van die Here onder woorde bring? Wie kan sy lof ten volle verkondig? Dit gaan goed met mense wat die reg handhaaf, wat by elke geleentheid geregtigheid doen. Dink aan my, Here, in u liefde vir u volk, sluit my ook in by u redding, dat ek die voorspoed van u uitverkorenes mag aanskou en mag deel in die blydskap van u volk, my mag verheug saam met dié wat aan U behoort. Ons het gesondig, net soos ons voorvaders, ons het verkeerd gedoen, ons is skuldig. Ons voorvaders het in Egipte nie ag geslaan op u magtige dade nie, hulle het nie gedink aan al u dade van trou nie, hulle het teen U in verset gekom by die Rietsee. Maar Hy het hulle gered ter wille van die eer van sy Naam en om sy mag bekend te maak. Hy het die Rietsee aangespreek en dit het opgedroog, Hy het sy volk oor die seebodem laat trek soos oor droë grond. So het Hy hulle gered uit die hand van hulle haters, hulle bevry uit die mag van die vyand. Die waters het hulle teëstanders verswelg, nie één het oorgebly nie. Tóé het sy volk sy beloftes geglo en sy lof besing. Maar hulle het gou vergeet wat Hy gedoen het en nie op sy leiding gewag nie. Hulle het skaamteloos meer kos geëis in die woestyn, daar in die barre wêreld het hulle die geduld van God beproef. Toe het Hy hulle gegee wat hulle gevra het, maar hulle van siekte laat wegteer. Langs die trekpad het hulle hulle in afguns teen Moses verset en teen Aäron wat aan die Here gewy was. Toe het die aarde geskeur en vir Datan verslind, dit het die bende van Abiram verswelg. 'n Vuur het hulle hele bende verteer, die goddelose het in die vlamme omgekom. By Horeb het hulle 'n kalf gemaak, voor 'n god van metaal gekniel. Hulle het die magtige teenwoordigheid van God verruil vir die beeld van 'n bees wat gras vreet. So het hulle vir God, hulle redder, vergeet, Hy wat groot dinge in Egipte gedoen het, wonderdade in die land van Gam, magtige dade by die Rietsee. Die Here wou hulle verdelg, maar Moses, sy uitverkorene, het by Hom vir hulle in die bres getree om sy gramskap af te keer, sodat Hy hulle nie vernietig het nie. Hulle het 'n waardevolle land versmaai en die belofte van die Here nie geglo nie; hulle het in hulle tente gesit en mor en nie na die Here geluister nie. Toe het Hy 'n eed afgelê dat Hy hulle in die woestyn sou laat omkom, hulle nageslag sou laat sterf onder heidense nasies, hulle oor die wêreld sou verstrooi. Hulle het Baäl-Peor aangehang en geëet van wat aan die dooie afgode geoffer is. Hulle het die Here uitgetart met wat hulle gedoen het, en 'n plaag het onder hulle uitgebreek. Pinehas het opgetree en die skuldiges gestraf, en die plaag het opgehou. Dié optrede is deur al die geslagte heen vir Pinehas as 'n daad van geregtigheid toegereken. Die volk het die Here se toorn by die Meribawaters laat ontvlam, en Moses het die wrange vrugte van hulle optrede gepluk: hulle het hom so verbitterd laat raak dat hy onbesonne dinge gesê het. Hulle het nie die ander volke uitgeroei soos die Here hulle beveel het nie, maar hulle met die heidene vermeng en húlle praktyke aangeleer: hulle het die afgode van die heidene begin dien en daarin verstrik geraak. Hulle het hulle seuns en dogters aan veldduiwels geoffer en onskuldige bloed vergiet, die bloed van hulle seuns en dogters wat hulle aan die afgode van Kanaän geoffer het. So is die land met bloed bevlek. Die volk het hulle verontreinig deur hulle optrede en het troubreuk gepleeg deur hulle dade. Die toorn van die Here het teen sy volk ontvlam, Hy het 'n weersin gekry in die volk wat aan Hom behoort en hulle aan heidene oorgegee, sodat hulle haters oor hulle geheers het. Hulle vyande het hulle verdruk en hulle onder hulle gesag laat buig. Talle kere het die Here sy volk gered, maar hulle het opstandig gebly en dieper in hulle sonde weggesink. Tog het Hy sy oë nie vir hulle nood gesluit nie; Hy het hulle smeekgebede verhoor. Ter wille van hulle het Hy aan sy verbond gedink, en in sy groot liefde was Hy genadig. Hy het hulle medelye laat vind by dié wie se gevangenes hulle was. Red ons, Here ons God, maak ons bymekaar tussen die volke uit, dat ons u heilige Naam kan loof en ons in u lof kan verheug. Aan die Here die God van Israel kom die lof toe tot in die allerverste toekoms. Die hele volk moet sê: “Amen! Prys die Here!”