PSALMS 106:1-48

Prys die HERE! Dank die HERE, want Hy is goed! Sy trou ken geen einde nie. Wie kan die magtige dade van die HERE beskryf, of sy lof ten volle bekendmaak? Gelukkig is hy wat geregtigheid laat geskied en wat altyd doen wat reg is. Dink aan my, HERE, wanneer U aan u volk guns bewys; kom my met u redding tot hulp sodat ek deel kan hê aan die voorspoed van u uitverkorenes, my verheug in die vreugde van u nasie, en U loof saam met u eie volk. Ons en ons voorouers het gesondig. Ons het oortree en is skuldig. In Egipte het ons voorouers die HERE se wonders gering geag, en sy baie dade van goedheid vergeet. By die Rietsee het hulle teen Hom in opstand gekom. Tog het Hy hulle gered ter wille van die eer van sy Naam, om sy mag bekend te maak. Op sy bevel het die Rietsee opgedroog sodat Israel op die seebodem kon trek. Dit was so droog soos ’n woestyn. Uit die vyand se mag het Hy hulle gered en hulle uit hulle teenstanders se mag verlos. Water het toe hulle vyande bedek. Nie een van hulle het dit oorleef nie. Toe eers het Israel sy beloftes geglo en het hulle sy lof besing. Tog het hulle gou sy dade vergeet en nie op sy leiding gewag nie. In die woestyn het hulle begeertes opgevlam. In die wildernis het hulle God se geduld beproef. Hy het gegee wat hulle gevra het, maar hulle ook getref met ’n siekte. In die kamp was hulle jaloers op Moses, en ook Aäron, wat aan die HERE gewy was. Die aarde het oopgegaan, Datan ingesluk, en Abiram en sy bende begrawe. Onder die bende het vuur gewoed, vlamme het die bose mense verteer. By Horeb het hulle ’n kalf gemaak, en ’n beeld van metaal aanbid. Hulle roemryke God het hulle verruil vir die beeld van ’n bees wat gras vreet. Hulle het God vergeet, hulle redder wat in Egipte groot dinge gedoen het: wonderlike dinge in die land Egipte, ontsagwekkende dade by die Rietsee. Hy het gesê Hy sou hulle vernietig, maar Moses, sy uitverkorene, het vir die volk in die bres getree en gepleit dat God hulle nie in sy toorn vernietig nie. Maar die volk het die vrugbare land verwerp, en nie sy beloftes geglo nie. Hulle het in hulle tente gekla en nie na die HERE geluister nie. Daarom het Hy ’n eed afgelê dat Hy hulle in die woestyn sal laat omkom, dat hulle nakomelinge onder die nasies sou sterf, en oor die aarde verstrooi sou word. Maar hulle het Baäl-Peor vereer en geëet van die offers wat aan dooie afgode gewy is. Met hulle dade het hulle Hom getart sodat ’n plaag hulle getref het. Maar Pinehas het tussenbeide getree, en so is die plaag gestuit. Hy is beskou as ’n regverdige man, geslag na geslag, vir altyd. By die waters van Meriba het hulle die HERE kwaad gemaak, en so het hulle vir Moses ernstige probleme besorg. Hulle het hom opstandig gemaak sodat hy onbesonne dinge gesê het. Israel het nie die nasies uitgeroei soos die HERE hulle beveel het nie en het eerder met die nasies vermeng en hulle bose gewoontes aangeleer. Hulle het die nasies se afgode vereer, en dit het vir hulle ’n strik geword. Hulle het hulle seuns en dogters aan demone geoffer. Hulle het onskuldige bloed vergiet, bloed van hulle seuns en dogters wat hulle geoffer het aan die afgodsbeelde van Kanaän, en so die land met bloed bevlek. Hierdie dade het hulle onrein gemaak, net soos iemand wat egbreuk pleeg. Die HERE se toorn het teen sy volk ontbrand, en Hy het sy eie volk verafsku. Hy het hulle oorgegee aan die nasies; hulle haters het oor hulle geheers. Hulle vyande het hulle verdruk en aan hulle mag onderwerp. Baie kere het Hy sy volk verlos, maar hulle het opstandig gebly en verder in hulle sondes weggesink. Tog het Hy hulle ellende raakgesien, en geluister na hulle hulpgeroep. Hy het gedink aan sy verbond met hulle, en Hy was genadig op grond van sy onfeilbare liefde. Hy het bewerk dat hulle veroweraars hulle met medelye behandel het. HERE ons God, red ons! Versamel ons weer uit die nasies sodat ons u heilige Naam kan prys, in U bly kan wees, en U kan loof. Geseënd is die HERE, God van Israel, van ewigheid tot ewigheid! Laat die hele volk sê: “Amen!” Prys die HERE!