JOB 30:20-31

Ek roep U aan om hulp, maar U antwoord my nie; ek staan daar, en U staar my aan. U is jeens my verander in 'n onbarmhartige; deur die sterkte van u hand behandel U my as vyand. U hef my op die wind, laat my daarop ry; en U laat my vergaan in stormgedruis. Want ek weet: U wil my na die dood toe bring en na die huis waar al wat lewe, saamkom. Maar sal iemand by die ineenstorting nie nog die hand uitsteek of by sy ondergang om dié rede om hulp roep nie? Of het ek nie geween oor hom wat harde dae het nie? Was my siel nie bekommerd oor die behoeftige nie? Want ek het op die goeie gehoop, en onheil het gekom; en ek het gewag op lig, en donkerheid het gekom. My ingewande kook sonder ophou; dae van ellende het my teëgekom. Ek gaan daarheen in die rou, sonder son; ek staan op in die vergadering, ek roep om hulp. Ek het 'n broer geword vir die jakkalse en 'n vriend vir die volstruise. My vel het swart geword en val van my af, en my gebeente gloei van hitte. So het dan my siter 'n rouklag geword en my fluit 'n stem van die wat ween.

Gratis leesplanne en oordenkings oor JOB 30:20-31