Популярні біблійні вірші з Marcus 16

Поділитись

Agus adubhairt sé leo, Imthighidh ar fud an domhain uile, agus déanaidh an soiscéal do chraobhscaoileadh do’n chineadh daonna ar fad.

Agus is iad so na cómharthaí leanfas iad‐san chreidfeas: caithfid deamhain amach im’ ainm‐se; labharfaid as teangthachaibh nua; tógfaid nathracha nimhe: agus má ólaid aon nidh marbhthach, ní dhéanfaidh sé dochar ar bith dhóibh; cuirfid a lámha ar na daoinibh breoite agus leigheasfar iad.

An té chreidfeas agus baistfear, saorfar é; acht an té nach gcreidfidh, daorfar é.

Agus d’imthigheadar‐san, agus do chraobhscaoileadar ins gach uile áit, an Tighearna ag cómhoibriú leo, agus ag neartú an bhriathair leis na cómharthaibh do lean é.

Agus adubhairt seisean leo, Ná bíodh eagla oraibh: atá sibh ar lorg Íosa Nasardha, an té do céasadh: d’éirigh sé; ní fhuil sé annso; féachaidh an áit ’n‐ar chuireadar é!

Agus ag féachain suas dóibh, thugadar fá deara go raibh an leac iontuighthe: óir do bhí sí an‐mhór. Agus ag dul isteach sa tuama dhóibh, do chonnacadar an t‐ógánach ’n‐a shuidhe ar thaobh na láimhe deise, agus brat geal air; agus tháinig uathbhás ortha.