Selofhat’ın kızları

İsrailliler Mısır’dan (Egipet’ten) çıktıktan sonra kırk sene çölde dolaştılar. Kırk sene çölde kalmaları Allah’ın bir cezasıydı çünkü İsrailliler Allah’ın sözünü dinlemediler. Allah İsraillileri cezalandırdı.

Cezalarını çektikten sonra Allah’ın onlara söz verdiği yere girmeye hazırdılar.

Allah’ın verdiği buyruklara göre girecekleri yerin toprakları her ailenin erkeklerine göre dağılacaktı.

Selofhat’ın beş kızı ve hiçbir oğlu yoktu. Kızların adları Mahla, Noa, Hogla, Milka ve Tirsa idi. Selofhat çölde öldü. Babaları öldükten sonra kızların yerleşecek yeri olmayacaktı.

Kızlar Musa’ya gittiler. İsrailli halkının önünde bütün baş erkekleriyle Musa’ya, “Babamız çölde öldü. Oğullu yoktu. Erkek çocuğu olmadığı için babamızın adı halkın arasında yok olmasın. Babamızın kardeşleri arasında bize de pay verin” dediler. Musa davalarını Rab’be götürdü. Rab Musa’ya, “Kızlar doğru söylüyorlar. Babalarının mirasını onlara vereceksin. İsraillilere de ki, ‘Bir erkek, oğlu olmadan ölürse, mirasını kızlarına vereceksiniz. İsrailliler için kesin bir kural bu’” dedi.

Mısır’dan çıkaran ve çölde İsraillileri güden Musa ölmüştü. Musa’nın yerine Yeşu güdücü oldu. Yeşu’yla baş erkekler beraber yeri nasıl dağıtsınlar diye düşünüyorlardı. Selofhat’ın kızları gene erkek önderlere gittiler. Kızlar Yeşu’ya, “Rab, Musa’ya erkek akrabalarımızla birlikte bize de mirastan pay verilmesini buyurdu” dediler. Yeşu Rab’bin bu buyruğu yüzünden kızlara babalarının payını verdi.

Kızların Musa’yla bütün baş erkeklerin önüne çıkıp onlardan haklarını aramaları hiç de kolay bir iş değildi. Bunu yapabilmeleri çok cesaretli olmaları gerekti. Rab cesaretlerini bereketledi. Onlara haklarını sağladı. Allah sadece Selofhat’ın kızlarını değil bütün kızları düşündü. Demek erkekler bizi düşünmezse de Rab bizi düşünüyor.

Haksızlık gördüğümüz zaman ümidimiz kesilmesin. Rab’bimizden yardım isteyelim Selofhat’ın kızları gibi cesaretle hakkımızı arayalım. Adil Rab’bimiz hakkımızı düşünüyor ve bize payımıza düşeni sağlayacaktır.