Kalev’le Yeşu

İsrailliler çölden geçip Allah’ın onlara söz verdiği yere vardılar. Bu memlekete girmeden önce Rab onlara oradaki durumu görüp araştırmak için 12 adam seçip oraya göndersinler diye buyurdu. İsrailliler’in 12 büyük hanelerinden birer adam seçtiler. Onların arasında Kalev’le Yeşu da seçildi.

Bu 12 adam 40 gün boyunca bütün memleketi dolaştılar. Dönüşte Musa’ya, “Gerçekten iyi bir memleket! Süt ve bal akan bir yer. Ama orada yaşayan halk çok güçlü, kasabalar da çok büyük” dediler. Kalev, “Oraya gidip bu memleketi ele geçirelim. Bunu yapmak için yetecek gücümüz var” dedi. Öbür adamlar da, “Bu halka saldıramayız, onlar bizden daha güçlü” dediler. “Orada gördüğümüz herkes uzun boyluydu. Onların yanında kendimizi kır böceği gibi duyduk, onlar da bizi öyle gibi gördü” diye karşılık verdi.

O gece bütün İsrailliler yüksek sesle bağrışıp ağladı. “Keşke Mısır’da ya da bu çölde ölseydik!” dediler. “Rab neden bizi buraya getirdi? Kılıçtan mı ölelim? Karılarımız, kızanlarımız bu yabancı halka köle olsunlar mı diye.” Sonra birbirlerine, “Kendimize bir önder seçip Mısır’a dönelim” dediler.

Kalev’la Yeşu üstündeki giysilerini yırttılar. Bütün İsraillilere, “Eğer Rab bizden hoşnut kalırsa, süt ve bal akan o yeri bize verecektir. Rab’be karşı gelmeyin. Orada yaşayan halktan korkmayın. Rab bizimledir.” İsraillliler onları taşlamayı düşünürken, ansızın Rab’bin şanı Allah’ın çadırında göründü. Rab Musa’ya, “Ne zamana dek bu halk bana saygısızlık edecek? Onlara gösterdiğim bunca büyük belirtlere karşın, neden bana iman etmiyorlar?” diye sordu.

Rab bütün halkı cezalandırıp öldürecekti ama Musa onlar için yalvardı. Musa Allah’ın adı için de yalvardı. Rab İsraillileri çölde öldürürse öbür halklar Allah’ın İsraillileri kurtarmak için gücü yetmedi diye düşünecekler. Rab Musa’nın yalvarışını dinledi. İsraillileri hemen öldürmedi. Ama gene de onları cezalandırdı. Rab’bin sözünü dinlemeyen hiçbiri Rab’bin söz verdiği yere girmeyecekti. Adamlar kırk gün o memleketi dolaştığı gibi inanmayan İsrailliler da kırk sene çölde dolaşacaktı. Sadece Kalev’le Yeşu çölde ölmeyecekti. Yeri gören öbür on adam hemen hastalıkla cezalandırıp öldürüldüler.

İsrailliler pişman oldular. “Günah işledik” dediler, “Rab’bin söz verdiği yere gitmeye hazırız.” Musa, “Neden gene Rab’bin buyruğuna karşı geliyorsunuz?” dedi, “Savaşa gitmeyin. Kazanamazsınız. Rab sizinle olmayacak.” Ama halk dinlemedi. Savaşmaya gittiler ve yenildiler. Savaşı kaybettiler.

Bazen biz de İsrailliler gibi Allah’ın sözünü dinlemiyoruz ama sonra pişman oluyoruz. Önemli olan dikkat edelim ki pişman olmakta geç kalmayalım. Rab bizi bağışlayabilir ama bu demek değil ki ceza almayacağız. Davranışlarımızın karşılığını yaşayacağız. Çoğu zaman bu çok acı olabilir. Bu olayda İsrailliler öldürülmekten kurtuldular ama bal ve süt akan yere girmediler. Bunun yerine kırk sene çölde dolaştılar. Geç pişman olmak yerine günah işledik mi hemen tövbe edelim. Ve o günahı bırakalım yapmayalım.

Kalev’le Yeşu bize iyi bir örnektir. Olmayacak ya da yapılamayacak gibi gözüken şeylere bakmadılar. Her şeye gücü yeten Allah’a baktılar. O’na iman ettiler ve ne olursa olsun onu izlemeye hazırdılar. İkisi başka insanları Allah’a güvensinler diye isteklendirdiler. Allah da bu iki adamı bereketledi. Onlar 40 sene sonra o süt ve bal akan yere girdiler. Orada yaşadılar.

Biz kimi örnek alıp onun gibi olmak istiyoruz – Allah’a inanmayan ve cezalandırılan İsraillileri mi yoksa her şeye gücü yeten Allah’a inanan ve bereketlenmiş olan Kalev’le Yeşu’yu mu? Seçim bizde!