Musa’yla Harun’un yanlışı

Halk için içecek su yoktu. Halk Musa’yla Harun’a karşı bir araya toplandı. “Keşke kardeşlerimiz Rab’bin önünde öldüğünde biz de ölseydik!” diye şikayet ettiler, “Bizi bu çöle niçin getirdiniz? Biz de hayvanlarımız da ölelim diye mi? Neden bizi bu korkunç yere getirmek için bizi Mısır’dan çıkardınız? Ne incir ne de üzüm var. Üstelik içecek su da yok!”

Musa’yla Harun Allah’ın çadırına gittiler. Yüzüstü yere kapandılar. Allah’ın şanı göründü.

Rab Musa’ya, “Sopanı al” dedi, “Sen ve ağabeyin Harun halkı toplayın. Halkın gözü önünde su fışkırması için kayaya buyruk verin. Halk ve hayvanları içsin diye kayadan onlara su çıkaracaksınız.”

Musa sopasını aldı. Musa’yla Harun halkı kayanın önüne topladılar. Musa, “Ey siz, başkaldıranlar, beni dinleyin!” dedi, “Bu kayadan su çıkaralım mı?” Sonra kolunu kaldırıp sopasıyla kayaya iki kez vurdu. Kayadan bol su fışkırdı. Halk da hayvanları da içtiler.

Suyu veren Rab’dir Musa ve Harun değil. Ama onlar halka, “Size su çıkaralım mı?” dediklerinde kendilerini Rab’bin yerine koymuş oldular. Rab’bin şanını kendi adına kullanmış oldular. Rab hiç kimseyle kendi şanını paylaşmaz. Musa ve Harun’un günahı buydu.

Rab Musa’yla Harun’a, “Madem İsraillilerin gözü önünde beni saymadınız, bana güvenmediniz” dedi, “Bunun için halkı İsraillilere söz verdiğim yere siz götürmeyeceksiniz.” Musa’yla Harun ikisi de çölde ölecektiler.

Allah kendi şanını kıskanıyor. Musa’yla Harun Allah’ın şanını aldıkları için çok ağır cezalandırıldılar. Kırk sene İsraillileri çölde iyi gütmüş olsalar bile Allah’ın söz verdiği yere giremediler.

Bizim hayatlarımızda Allah bir şey yapıyor mu? Eğer Rab kendi işini yapmak için bizi kullanırsa, Allah’ın gücünü başkalarına tanıtmak için bizim amacımız olmalı. Allah’ın yaptığı şeyler için çok dikkatli olalım ne yaparsak yapalım kendimize değil Allah’a şan verelim.