Merhametin Yüzü

"Ne mutlu merhametli olanlara! Çünkü onlar merhamet bulacaklar." (Matta 5:7)

BAŞLARKEN

70 yaşında Marinella Beretta adlı bir kadın, İtalya'nın kuzeyindeki Como Gölü yakınlarındaki Prestino'da ölü bulundu. Polis, ölümünden iki yıldan fazla bir süre sonra kalıntılarını bulduğunda, masasında mumyalanmış bir halde oturuyordu. Marinella'nın komşularının onu en az iki buçuk yıldır görmediği ortaya çıktı. Hikayeyi takip eden bir gazeteci olan Massimo Gramellini, "yalnızlığın ta kendisiydi" diye yazdı. "İnsanlar yalnız ölür. Biz yalnız yaşıyoruz, bu neredeyse daha kötü."

Makalesinin kapanış sözleri mahkum edicidir: "Marinella'nın kulübesinin kapalı kapısının ardındaki görünmez hayatının gizemi bize korkunç bir ders veriyor. Gerçek üzüntü, diğerlerinin onun ölümünü fark etmemiş olması değil. Marinella Beretta'nın hayatta olduğunu fark etmemiş olmalarıdır.”

PAYLAŞIM İÇGÖRÜSÜ

Tanrı'nın merhametini aldıktan sonra başkalarının ihtiyaçlarını fark etmeliyiz. Aynı çatı altında yaşayan aile üyelerimizin ihtiyaçlarını görmezden gelmek kolaydır, görünmeyen komşularımızın ve arkadaşlarımızın gereksinimlerinden bahsetmiyorum bile. Ancak fark etmeye çağrılıyoruz.

GÖZLEMLER

İsa, başkalarını fark etmemizi, ihtiyaçlarını şefkatle görmemizi ister. “Kalabalıkları görünce onlara acıdı. Çünkü çobansız koyunlar gibi, şaşkın ve perişandılar” (Matta 9:36). Bu, bizim Gerçek Mutluluğumuz'un kalp atışıdır; Calvin'in komşumuzla acı çekmek olarak anladığı veya bugün empati olarak adlandırabileceğimiz şey budur.

Tanrı'nın merhametini göstermek, küçük bir merhamet damlası değil, büyük bir tufan yaratacaktır. "Bunun üzerine Petrus İsa'ya gelip, 'Ya Rab" dedi, "Kardeşim bana karşı kaç kez günah işlerse onu bağışlamalıyım? Yedi kez mi?'" (Matta 18:21).

Bağışlama, salt bir iyilikseverlik örneği değildir; son zamanlara ilişkin (eskatolojik) bir iman ve umut eylemidir. Başka bir deyişle, başkalarını bağışlayarak, Mesih'in geri döneceğine ve her şeyi merhametle düzelteceğine olan inancımızı gösteririz. Kurtuluşumuz, kötülüğün en feci biçimleriyle umutla yüzleşmemizi sağlar. Pavlus, "Günahın çoğaldığı yerde Tanrı'nın lütfu daha da çoğaldı" der (Romalılar 5:20).

UYGULAMA

Yalnızca Tanrı yaralarımızı tamamen iyileştirebilir ve ölüleri diriltebilir. Bu nedenle başkalarını bağışlamak istiyorsak, O'nun merhametli yüreğini edinmemiz gerekir. İsa, bu nedenle, "Baba, onları bağışla, çünkü ne yaptıklarını bilmiyorlar" (Luka 23:34) dedi. Daha azını mı söylemeliyiz?

Rab'bin, katı ve bağışlamayan yüreklerimizi dönüştürmesi için dua edelim. Her defa Mesih adına merhamet, bağışlama ve şefkat gösterdiğimizde - bir başkasının suçunu affeden sevgi - O'nun gelecek yönetimine, gökte olduğu gibi yeryüzünde de tadını çıkardığımız bir Egemenlik bereketine doğru ilerliyoruz.