Kişiyi Zengin Yapan Yoksulluk

Ne mutlu ruhta yoksul olanlara! Çünkü Göklerin Egemenliği onlarındır. Matta 5:3

BAŞLARKEN

Mike Vetrone, eroin bağımlısı eski bir mafya uyuşturucu kaçakçısıydı. Kendini yapayalnız hisseden, sürekli ölüm tehditleri altında ezilen ve kaçmaktan yorulan Mike, her şeyi bitirme fikriyle karşı karşıya kaldı. Güney Florida'da bulutlu bir sabah, Mike son yemeğini almak için en sevdiği yer olan Big Apple Bagel'a uğradı. Dairesine döndüğünde, arkadaş aramak için televizyonu açtı. Televizyonda bir vaiz, "Hayat sizi yakanızdan yakalayıp dizlerinizin üzerine çöktürmenin bir yolunu bulur" diye haykırıyordu.

Mike sesi açtı.

"Her ruhu bağlayan bir zincir var" diye bağırdı vaiz, "ve o zincir günahtır—İsa'nın ölümü ve dirilişinin bizi özgür bıraktığı bir bağımlılık." Birdenbire, televizyondaki müjdeci izleyicileri Mesih'i kabul etmeye davet ederken Mike kendini televizyona, "Evet!" diye bağırırken buldu. O anda artık yalnız hissetmiyordu.

Mike hayatının sonuyla değil, yeni bir başlangıçla karşı karşıyaydı.

PAYLAŞIM İÇGÖRÜSÜ

Ruhsal yoksulluğumuzu hissettiğimizde, Kral'ın zenginliklerini almaya hazırız. Egemenlik, açgözlüler için değil, ruhen kırılmışlar içindir—kendi sonlarına ulaşan ve Tanrı'ya boş ellerle yaklaşanlar içindir.

GÖZLEMLER

"Göklerin Egemenliği" ifadesi Matta boyunca geçer ve genellikle "Tanrı'nın Egemenliği" ile eşanlamlıdır. Tanrı ile paylaşım içinde olunduğunda gerçekleşen gerçek, huzurlu, pak ve sevinçli yaşamı anlatır. Bu tür bereketler rahatlık, başarı ve ulusal gurur tanrıları gibi putlarımızla yüzleşir ve çok daha büyük bir şey vaat eder. Gerçekten de putlar, egemenliğin tatmin edici gerçeklik olduğu, sadece dünyasal ve çarpıtılmış bir parodidir. Bu nedenle, İsa, Gerçek Mutlulukları egemenliğe atıfta bulunarak çerçeveler: "Ne mutlu ruhta yoksul olanlara! Çünkü Göklerin Egemenliği onlarındır" (Matta 5:3; krş. 5:10).

İsa'nın nasıl Göklerin Egemenliğini "onların" olarak tanımladığına dikkat edin. Bu, Egemenliğin belirli bir grup, ruhsal yoksullar, dışlanmış ve unutulmuşlar için olduğu hissini verir. Yaşamdan memnun olanlar ve sürekli olarak kontrol sahibi olanlar için değildir. Günü kazanma doğal yeteneğine sahip olan, kendilerine inananlar için değildir. Martin Luther'in ölüm döşeğinde ilan ettiği gibi, "Hepimiz dilenciyiz; bu doğru.”

UYGULAMA

İsa'nın çağdaşlarının çoğu, Romalılar'ı yenecek ve yeryüzünde krallık kuracak bir askeri komutan olan Yeşu veya Davut gibi bir kurtarıcı bekliyordu. Oysa O, siyasi düşmanla ittifak kuran bir hainler ortamı olan vergi tahsildarlarının bir dostu olarak tanındı.

Kurtarıcımızın örneğine uygun olarak, her zaman kendimizi savunmamız veya son sözü söylememiz gerekmez. Ruhta yoksul olan Hristiyanlar, kötü muameleye ve yanlış anlaşılmaya katlanabilirler. Hirodes Antipas'ın önündeki İsa gibi sessiz olabiliriz. Bu tür bir yoksulluk, sosyal veya politik bir konu hakkında farklı düşünen "düşmanımızı" suçlamaya meylettiğimizde esastır.

Tartışma arayanlar arasında bile, nasıl ruhsal yoksulluğun örneği olursunuz?