Tadın ve Görün

"Ne mutlu doğruluğa acıkıp susayanlara! Çünkü onlar doyurulacaklar." Matta 5:6

BAŞLARKEN

Hepimiz açlığın nasıl bir şey olduğunu biliriz. Aç bebekler gibi ağladık ve aç yetişkinler olarak sinirlenebiliriz veya dedikleri gibi "açlıktan sinirlenebiliriz." Ayrıca bizi fedakarlık yapmaya ve başarmaya zorlayan açlık türünü de biliriz; düşüncelerimizi meşgul eden, vizyonumuzu şekillendiren ve hırslarımıza yol açan bir açlık. Zamanla bu açlık kimliğimizi şekillendirir. Hekimlerin sıklıkla söylediği gibi, "Ne yersek oyuz." Bu aksiyom ruhsal alemde de aynı derecede doğrudur.

Bencil hırs, ikiyüzlülük, materyalizm ve sadakatsizlikle beslendiğimizde, kaçınılmaz olarak bu nitelikleri kişiselleştiririz. Bir kutu patates çipsi tüketip ardından dondurmaya geçen yiyecek bağımlısı gibi ahlaki ödün vermekten, açgözlülük, şehvet, kıskançlık ve diğer sözde ölümcül günahlar da dahil olmak üzere daha derin kendini yok etme kalıplarına kayabiliriz. Filozof James K.A. Smith, açlıklarımıza "yeniden alışmanın" gerekliliğini vurgular. Yani, en derin özlemlerimizi ve isteklerimizi Mesih'in üstünlüğüne teslim etmek.

Doğruluk için acıkıp susamaya çağrıldık.

PAYLAŞIM İÇGÖRÜSÜ

Aradığımız doğruluk, Tanrı'nın kurtarıcı lütfudur; en çok ihtiyaç duyduğumuz yerde insanlığı kutsayan bir lütuf: Tanrı ile ilişkimizde, ruhlarımızın yenilenmesinde ve toplum yapılarında.

GÖZLEMLER

Tanrı'nın doğruluğu, lütuf dolu kurtuluş elini uzattığında O'nun ihtişamını gösterir. İsa bu doğruluğun canlı bir örneğidir ve şimdi imanla O'nu kabul eden herkes kurtarıcı bereketinin tadını çıkarır. Vergi görevlisi Matta tövbe ettiğinde Tanrı'nın adaletini ve bereketini deneyimledi. Fahişeler ve "günahkâr" olarak reddedilenler de aynısını yaşadı. Bu yüzden İsa din adamlarına, "Size doğrusunu söyleyeyim, vergi görevlileriyle fahişeler, Tanrı'nın Egemenliği'ne sizden önce giriyorlar" dedi (Matta 21:31). Yahudi önderlerin O'nu tutuklamaya çalışması şaşırtıcı mı? Alternatif bir krallık, aslında Tanrı'nın Egemenliği, şimdi onların dinsel ekonomilerini ihlal ediyordu.

Donald Hagner, "Bu mutluluk, başaranlara değil, alanlara atfedilir" diyor. Tanrı'nın lütfunu hak eden bir şeyi kendi içimizde bulma yönündeki doğal dürtüye direnmek için çok çalışmalıyız. Baştan sona ilahi inisiyatifle kurtuluruz. Tanrı'nın İbrahim gibi korkakları ve Davut gibi zina edenleri ve katilleri kabul etmesini başka nasıl açıklayabiliriz? (Romalılar 4:1-8) Ve tabii, kendi imanımızı nasıl açıklayabiliriz?

UYGULAMA

Sadece imanla aklanma müjdesi için mücadele ederken, Reformcular imanımızın yalnız kalmadığı konusunda ısrar ettiler. Calvin, "ne iyi işlerden yoksun bir inancın ne de onlarsız ayakta duran bir haklı çıkarmanın hayalini kuruyoruz" demişti. Mesih'le birleştiğimizde, sonuç olarak Ruh'un yenileyici çalışmasıyla karşılaşırız ve bu da doğruluk üretir (Galatyalılar 5:22–23).

Bu şekilde, İsa arzumuzu içten dışa dönüştürür. Martin Luther, böyle bir kişinin "genel refahı ve herkesin uygun davranışını teşvik etmek için sürekli olarak tüm gücüyle çalışıp çabaladığını ve... söz ve eylemle, ilke ve örnekle bunu sürdürmeye ve desteklemeye yardımcı olduğunu" söyledi.

Doğruluğa acıkıp susayanlar, giderek daha doğru (ama yine de kusurlu) hayatlar yaşadıkça tatmin olduklarını göstereceklerdir. Siz doğruluğa acıkıp susuyor musunuz? Bu yeni arzu hayatınızda nasıl ortaya çıkıyor?